Οι Τρείς Ιεράρχες και η παράδοση της Ανατολής

Ομιλία υπό του Πανοσ. Αρχιμ. Εφραίμ Παναούση στον Μητροπολιτικό Ναό Αγ. Αναργύρων Ν. Ιωνίας (30-1-2022) https://nif.gr/multimedia/audio/Oi-Treis-Ierarches-kai-i-paradosi-tis-Anatolis.mp3

Που γεννάται ο Χριστός;

Που γεννάται; Χριστούγεννα! Ημέρα χαράς, ελπίδας, αγάπης. Είναι η μέρα που ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο τη Θεότητα […]

Ποιος είναι ο Σταυρός σου;

Αυτή την εβδομάδα στο κέντρο του Ναού βρίσκεται ο Σταυρός. Σύμβολο πόνου, θυσίας, αγάπης, αλλά και δύναμης. Στέκεται […]

Έφυγε περίλυπος…

Είχε πολλά αγαθά και πιθανόν να τα μάζεψε με πολύ κόπο. Τώρα, όμως, έπρεπε όλα αυτά να τα μοιράσει στους φτωχούς. Ήθελε να μπει στην ομάδα των μαθητών του Ιησού, αλλά αυτό είχε κάποιο κόστος. Έπρεπε να πουλήσει ό,τι είχε δημιουργήσει τόσα χρόνια.

«Κάτι μου λείπει…»

Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Θ’ Λουκά “Αυτό θα κάνω… θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα […]

«Από που πάνε για την αιωνιότητα;»

Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Η’ Λουκά Ένα ερώτημα που διαπερνά όλη την ανθρώπινη ιστορία. Ο άνθρωπος […]

-Τι σοι θέλεις ποιήσω; -Κύριε, ίνα αναβλέψω.

Όταν η ελπίδα μας είναι ο Χριστός, η προσευχή μας είναι ισχυρή και επίμονη, όπως του τυφλού, του οποίου η επιθυμία να θεραπευτεί ήταν μεγάλη.

«Έχε εμπιστοσύνη στο Θεό…»

Πολλές φορές, ο Θεός σιωπά σε μία δύσκολη στιγμή που βιώνουμε ή αργεί να επέμβει. Αυτό δε σημαίνει […]

Μια σιωπηλή μαρτυρία

Ο άνθρωπος ως δημιουργικό ον αναζητά τρόπους για να εκφράσει τις βαθύτερες αλήθειες που τον εμπνέουν και του δίνουν ζωή.

Η επιλογή της ελευθερίας

Πριν ακόμη τη δημιουργία του σύμπαντος ο Θεός έπλασε τους Αγγέλους. Μία μερίδα από αυτούς επέλεξε να ζει αφορισμένη (εκτός της κοινωνίας) από τον Θεό. Νόμισε ότι μπορούσε να αντλήσει ζωή από τον εαυτό της.

Ο Θεός είναι εκεί που δεν το φανταζόμαστε

Ο Ιησούς σκύβει κάτω, παίρνει χώμα και το αναμιγνύει με το σάλιο Του. Με αυτή τη λάσπη αλείφει τα μάτια του τυφλού και τον στέλνει να πλυθεί.

Θα Αναστηθεί και στα σπίτια…;

Τρίτη ημέρα σήμερα από την ταφή του Ιησού. Οι Μαθητές Του κλεισμένοι ζουν το πένθος τους για το άδοξο τέλος του αγαπημένου τους δασκάλου.

Όπου δεν μπορεί να πάει το σώμα πάει η καρδιά

Ο Ιησούς μπαίνει στην Ιερουσαλήμ. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι κινητικότητα. Τίποτα δεν θυμίζει αυτό που ζούμε εμείς αυτή την περίοδο. Μικροί και μεγάλοι επευφημούν Τον ερχόμενο εν ονόματι του Κυρίου.

Διψώντας για πρωτεία…

Από τη στιγμή που θα γεννηθούμε αρχίζει μία ασυνείδητη προσπάθεια ανταγωνισμού. Υπάρχει στη φύση μας η δίψα για αποδοχή, για αγάπη, για ένωση με τον Θεό. Στη στρεβλή της μορφή αυτή η δίψα παραμορφώνεται σε φιλοδοξία.

Η απιστία που συγκινεί τον Θεό.

Ο Χριστός λέει ότι εάν είχαμε λίγη πίστη, θα μπορούσαμε με την προσευχή μας να μετατοπίσουμε ολόκληρο βουνό προς τη θάλασσα (Μαρκ. Θ΄, 23).

Μία άλλη οπτική της γνώσης

Αιώνες βασανίζει την ανθρωπότητα το δίπολο θρησκείας και επιστημονικής γνώσης. Αιωρείται η αίσθηση ότι η μία αναιρεί την άλλη ή και εναντιώνεται. Κατά τον μεσαίωνα, το δίπολο αυτό κορυφώνεται στη Δύση. Μέχρι και σήμερα συνεχίζει να απασχολεί πολλούς εκπροσώπους και των δύο χώρων.

«Ένα Δώρο ξεχωριστό…»

Οι προετοιμασίες είναι ατελείωτες… Άλλα τραπέζια θα γεμίσουν και άλλα όχι. Μέσα στις έγνοιες μας είναι και τα δώρα που θα ανταλλάξουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Σκεφτόμαστε τις υποχρεώσεις μας, τα δώρα που έχουν προηγηθεί και τα δώρα που θα προσφέρουμε.

Η απαρχή της Συνάντησης…

Ο Ιωακείμ και η Άννα οδηγούν τη μικρή Μαρία σε ηλικία τριών ετών στο Ναό. Οι γονείς της γέρασαν προσευχόμενοι, παρακαλώντας τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Πράγματι, ο Θεός τους το δίνει και εκείνοι Του αντιπροσφέρουν ό,τι πολυτιμότερο τους είχε χαρίσει, την κόρη τους. Όταν ήρθε εκείνη η ώρα ο Ιωακείμ μάζεψε τα κορίτσια της γειτονιάς για να την ακολουθήσουν μέχρι το Ναό. Την συνοδεύουν δεξιά και αριστερά κρατώντας αναμμένες λαμπάδες . Στο Ναό την περιμένει και την υποδέχεται με χαρά ο Αρχιερέας Ζαχαρίας και την εισάγει στα Άγια των Αγίων, στο πιο ιερό μέρος του Ναού.

Το ’40 βίωναν το «ΕΜΕΙΣ» του Μακρυγιάννη

Οκτώ δεκαετίες πέρασαν σχεδόν από το πικρό χάραμα της 28ης Οκτωβρίου. Οκτώ δεκαετίες σχεδόν από τότε που ο Ελληνικός λαός φώναξε με όλη του την ψυχή το μεγάλο «ΟΧΙ». Το «ΟΧΙ» στην προκλητική απαίτηση της φασιστικής Ιταλίας. Ένα «ΟΧΙ», αυθόρμητο, γενναίο, ηρωικό.

Με τον Σταυρό προχωράμε στην Ανάσταση

Ξεκινάει η πορεία προς την μάχη εναντίον του Μαξεντίου. Όλα ήταν έτοιμα. Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος πάει μπροστά. Προχωρά για την νίκη στον πόλεμο. Οι πολεμιστές αντρειωμένοι μα και προβληματισμένοι. Θα γυρίσουν άραγε ζωντανοί και πάλι πίσω; Κι αν χτυπηθούν και πεθάνουν θα γυρίσουν τα σώματά τους ως ήρωες νικητές στην πατρίδα ή ως ηττημένοι.

Μήπως και ο βασιλεύς, ο ανδρειωμένος Κωνσταντίνος δεν τα σκέφτεται; Τα σκέφτεται και προβληματίζεται. Όμως προχωρούν για την νίκη…

«Η της Τριάδος προσκύνησις»

Τα δόγματα της Εκκλησίας, η δογματική της διδασκαλία δεν αποτελούν θεωρητικές διατυπώσεις περί του Θεού, αλλά εκφράζουν με ανθρώπινα μέσα, με τον ανθρώπινο λόγο την εμπειρία, το βίωμα, τη ζωή της εκκλησιαστικής κοινότητας, της Εκκλησίας.

Μεγάλη Eβδομάδα. Η Συνάντηση

Η Μεγάλη Εβδομάδα, η εβδομάδα των Παθών, είναι Μεγάλη, γιατί είναι μεγάλα και σημαντικά τα γεγονότα, που διαδραματίζονται μέσα σ’ αυτήν. Είναι το αποκορύφωμα μιας πορείας, που ξεκίνησε από την αρχή της Σαρακοστής. Πορεία προετοιμασίας για την προσωπική μας συνάντηση με το Σταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό.

Όπου Σταυρός, εκεί το Φως!

Η Σαρακοστή αρχινά με Συγνώμη και καταλήγει στην Αγάπη. Στη μέση των ημερών υψώνεται ο Τίμιος Σταυρός. Συγνώμη, Σταυρός και Αγάπη πάνε μαζί. Ο Κύριος πάνω στον Σταυρό συγχώρεσε τους σταυρωτές Του. Μάλιστα τους δικαιολόγησε: “δεν ξέρουν τι κάνουν” είπε. Ο Χριστός δεν κράτησε ποτέ κακία σε κανέναν, κάθε άλλο. Αντ’ αυτού το γένος των ανθρώπων Του πρόσφερε Σταυρό.

Ιησούς Χριστός, η Ζωή των Ανθρώπων

Σήμερα ο Απόστολος Παύλος δεν αφήνει κανένα ερώτημα αναπάντητο. Απαντά και μας λέγει ποιος στ’ αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός. Έπειτα, μας διδάσκει πως πρέπει να είμαστε για ν’ ανήκουμε σ’ Αυτόν και να γευτούμε τα αιώνια δώρα Του ως γνήσια παιδιά Του.

Ο Επίσκοπος ως εκφραστής της Πίστης

Η Αλήθεια του Χριστού δεν είναι μια αόριστη Αλήθεια. Ο Χριστός σαρκώθηκε, είναι πραγματικότητα. Έτσι, ο Επίσκοπος είναι το απτό σύμβολο του αληθινού Θεού που έγινε αληθινός άνθρωπος

Γεώργιον τιμήσωμεν πιστοί…!

Η τοπική μας Εκκλησία, της Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος, σκέπεται και φρουρείται απ’ τους Αγίους Αποστόλους που διάβηκαν στη γη της Μικρασίας, τους Αγίους Επισκόπους της Εκκλησίας που εποίμαναν τις τότε πατρίδες της Ανατολής, τους Οσίους Ασκητές, μοναχούς και μοναχές που προτίμησαν το εκούσιο μαρτύριο των δακρύων, τους ένδοξους Νεομάρτυρες που δεν λησμόνησαν τη ζωή που ο Χριστός τους χάρισε και δεν αντάλλαξαν την αιώνια δόξα μ’ εκείνη, την επίγεια, που οι διώκτες τους δολίως τους χάριζαν. Οι πατρίδες της Ανατολής δεν ξεχνιούνται γιατί σ’ αυτές κατοίκησε λαός σοφός που για πατρίδα του, ήδη από τούτην εδώ τη γη, είχε ορίσει την ουράνια κι αυτή εγίνηκε ο μοναδικός σκοπός του.

Στην Παναγιά μας, τη Βουρλιώτισσα

Πολύ συχνά κάνουμε το λάθος ν’ απομακρύνουμε την αλήθεια απ’ το παρόν και να τοποθετούμε τα γεγονότα της ιστορίας κάπου χαμένα στο παρελθόν στις σελίδες ενός σκονισμένου βιβλίου μιας βιβλιοθήκης. Να κατέχουμε μια ξερή γνώση που στο άκουσμα της μοιάζει με απάντηση σε κάποιο τηλεπαιχνίδι γνώσεων. Ναι, το 1922 έγινε η καταστροφή της Σμύρνης κι αυτό δε θα μπορούσε ποτέ ν’ ακουστεί μονάχα σαν απάντηση κάποιου μαθητή σε μιαν αντίστοιχη ερώτηση του δασκάλου του.

Αγάπη χωρίς τέλος

Όλοι χρησιμοποιούμε το ρήμα “αγαπώ” μα τι στ’ αλήθεια αγαπάμε; Ο Σταυρός σ’ όλους μας δείχνει πως η αγάπη στα λόγια δε τελειώνει

Πάμε ψηλά στο όρος Θαβώρ!

Άσε το σκοτάδι κι έλα να δεις: πάμε στη κορφή του όρους Θαβώρ, να δούμε ό, τι δε μπορούσαμε να δούμε όταν ήμασταν στη γη, συνασπισμένοι με σκοτάδι. Πάμε, ας αφήσουμε τις τόσες μέριμνες κι ας δούμε τελικά στη ζωή τι έχει σημασία ή καλύτερα τι είναι η Ζωή στ’ αλήθεια. Πάμε στο όρος Θαβώρ για να δούμε ποιος είναι ο Χριστός, ποιος είναι Αυτός που γεννήθηκε σαν κι εμάς τους ανθρώπους, που κανακεύτηκε στην αγκαλιά της Μάνας κι όταν κρύωνε σαν ήτανε μικρό παιδί, η Μάνα Τον εσκέπαζε για να μη κρυώσει…

…Πλούσιοι πτώχευσαν και πείνασαν, όποιοι όμως τον Κύριο αναζητούν αγαθό κανένα δε στερούνται!

Σήμερα ο Χριστός χόρτασε τα πλήθη που πεινούσαν. Πεινούσε ο λαός μα ήθελε συνάμα τα λόγια Του ν’ ακούσει. Τότε ο Χριστός ρώτησε τι υπάρχει για φαγητό. Οι μαθητές απάντησαν ότι δεν υπάρχει άλλο τίποτε παρά μόνο δύο ψάρια και πέντε καρβέλια ψωμί. Τότε ο Κύριος τα ευλόγησε, τότε έγινε και το θαύμα. Χόρτασε τόσος λαός και μάλιστα περίσσεψε ψωμί δώδεκα κοφίνια.

Ιησούς Χριστός, έξοδος στο Φως!

Σήμερα γιορτάζουμε τους Πατέρες της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου που έγιναν φως με τη ζωή τους ώστε το φως της Αλήθειας να μεταφέρουν σ’ εμάς σήμερα. Δε γίνεται χωρίς Αλήθεια να θέλει κανείς να ζει στο φως, δε γίνεται χωρίς Αλήθεια να γίνεται ο ίδιος για τους άλλους φως. Ο Κύριος στο σημερινό Ευαγγέλιο καλεί τον καθένα από ‘μας να γίνει φως για τους άλλους που βρίσκονται στο σκοτάδι.

Ευχαριστώ το Θεό; Έξοδος απ’ το Εγώ!

Σήμερα ο Χριστός θεράπευσε τους δυο δαιμονισμένους και κανένας απ’ την πόλη των Γεργεσηνών δεν πήγε να Τον ευχαριστήσει. Οι κάτοικοι μάλιστα της πόλης δεν Τον ήθελαν κοντά τους μολονότι θεράπευσε δυο απ’ τα παιδιά τους. Του ζήτησαν να φύγει μακριά.