Χαιρετισμός του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Γαβριήλ κατά την έναρξη των εργασιών του 10ου Συμποσίου του ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ. του Δήμου […]

Ὀκτώβριος 2021 Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Ἐπιτρέψτε μου εὐσεβάστως νά ἀπευθύνω τίς εὐγνώμονες εὐχαριστίες μου πρός […]

Τά τελευταῖα ἔτη ἡ μικρή πληθυσμιακά πατρίδα μας ἔχει εἰσέλθει σέ ἕναν φαῦλο κύκλο πολλῶν μεγάλων, δυσεπίλυτων, ἀλλά καί συνεχῶς νέων ἀναφυόμενων κοινωνικῶν προβλημάτων. Ἀνεργία, δημόσιο χρέος, φτώχεια, μετανάστευση, ρατσισμός, βία καί ἐγκληματικότητα, κατάθλιψη καί αὐτοκτονίες, κοινωνική ἀσφάλιση, παιδεῖα∙ ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά, ὡς ἀπόρροια τῆς βαθιᾶς καί παρατεταμένης οἰκονομικῆς κρίσεως πού μαστίζει τή χώρα μας ἀπό τά τέλη τοῦ 2009 εἶναι μερικά ἀπό τά πλέον ἀνησυχητικά ζητήματα πού ἀπασχολοῦν τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μας.

Μέσα στό φῶς τῆς ἀναστασίμου περιόδου, μέσα στήν χαρμόσυνη ἀτμόσφαιρα τῆς νίκης ἐπί τοῦ θανάτου ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, συναχθήκαμε ἀπόψε ὅλοι μας ἐδῶ σέ μία ἱστορική στιγμή γιά τήν πόλη μας, γιά τήν προσφυγική τοπική μας Ἐκκλησία τῆς Νέας Ἰωνίας, τῆς Φιλαδελφείας-Χαλκηδόνας καί τοῦ Ἡρακλείου, γιά τόν ἁγιασμό καί τήν θεμελίωση τοῦ «Ἱωνικοῦ Κέντρου». Ἑνός μεγαλόπνοου ἔργου, ἀπότισης φόρου τιμῆς, εὐγνωμοσύνης καί προοπτικῆς γιά τόν προσφυγικό λαό τῆς Ἰωνικῆς γῆς, τῆς γῆς τῆς Πισιδίας, τῶν Ποντίων καί Καππαδοκῶν καί τοῦ εὑρύτερου Μικρασιατικοῦ πνεύματος.

La question de la « justification » est au centre de l’anthropologie chrétienne. Elle est intimement liée aussi bien à la première création par le Fils et Verbe de Dieu de l’homme et du monde qu’à la seconde création de l’humain opérée lors de l’incarnation du Fils et Verbe de Dieu, conçu du Saint-Esprit et ayant pris chair de la Vierge Marie.

Εισήγηση Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Γαβριήλ στις εργασίες του Διεπιστημονικού Συνεδρίου «Θρησκείες και Ανθρώπινα Δικαιώματα», του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου

Η έννοια της αγιότητος ή καλύτερα ο όρος «άγιος» αποτελεί βασικό γνώρισμα της φύσεως και της ενέργειας του Θεού στις πολλαπλές εκδηλώσεις Της προς τις ελεύθερες πράξεις των λογικών κτισμάτων. Υπό την έννοια αυτή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, οντολογικά «άγιος» είναι μόνο ο Θεός που αποτελεί την πηγή της αγιότητος, δηλαδή την αυτοαγιότητα, την αυτοαγαθότητα και από Αυτόν και μόνο και τη σχέση μαζί Του πηγάζει κάθε αγιότητα. Άλλωστε, όπως αναφέρει ο Προφήτης Ησαΐας, «άγιος» είναι το όνομά του Θεού: «ἅγιος ἐν ἁγίοις ὄνομα αὐτῷ» και έτσι Τον είδαν και Τον άκουσαν οι Άγγελοι στο όραμά του: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γη τῆς δόξης αὐτοῦ».

Allow me to begin by conveying my deep gratitude to Mr. Petros Vasiliadis, President of the Center for Ecumenical, Missiological, and Environmental Studies “Metropolitan Panteleimon Papageorgiou” and Professor Emeritus of Theology at the Aristotle University of Thessaloniki, as well as my congratulations to the members of the Organizational Committee of this Symposium for the privilege of participating in this conference at a crucial moment in our national reality.

Εισήγηση Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Γαβριήλ στο διεπιστημονικό συνέδριο με τίτλο : «Θρησκευτικές κοινότητες: Νομοκανονικές προσεγγίσεις ιστορικών και επίκαιρων Ζητημάτων» του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Θεολογία και Κοινωνία» του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Ε.Κ.Π.Α.

Ἡ ἔννοια τῆς εἰκόνας ἔχει κυριαρχήσει στήν ζωή μας ἀπό τίς ἀπαρχές κιόλας τῆς ἀνθρώπινης ὑπάρξεως, ἀποτελώντας τό θεμελιώδες μέσον ἄκφρασης καί ἐπικοινωνίας τόσο στό φυσικό, ὅσο καί στό μεταφυσικό ἐπίπεδο, ἤτοι τόν τρόπο γιά νά προσεγγίσουμε ἀκόμη καί τό ἀόρατο, τό ἰδεατό ἤ καί τό ἄκτιστο. Ἡ εἰκόνα ἀποτελεῖ ἕνα σημείο ἤ καλύτερα ἕνα σύμβολο πού πληροφορεῖ, κατατοπίζει, δηλώνει.

Με βαθιά αισθήματα χαράς, τιμής και ανείπωτης συγκινήσεως, αλλά και με συναίσθηση της υψηλής ευθύνης τόσο απέναντι στο ιστορικό παρελθόν, όσο και στην αγλαόκαρπη ορθόδοξη κληρονομιά που καλλιέργησε επί αιώνες ο Ελληνισμός στα ένδοξα και ευλογημένα χώματα της Μικράς Ασίας, Σας υποδεχόμασθε και Σας καλωσορίζουμε απόψε εδώ, στην προσφυγική Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας, σε μία βραδιά μνήμης, σε μία εκδήλωση τιμής και ορθόδοξης μαρτυρίας.

Μιλώντας κάποιος σήμερα για την «βυζαντινή τέχνη», αυτομάτως ο νους του περιστρέφεται τόσο γύρω από την πλούσια και μακραίωνη ιστορία και πολιτισμική προσφορά του Βυζαντίου, αφού μιλάμε για έναν πολυσήμαντο πολιτισμό, ο οποίος παρήγαγε αριστουργήματα σε όλα τα πεδία του πνεύματος και της τέχνης, όσο και γύρω από τον καθοριστικό ρόλο που το Βυζάντιο διαδραμάτισε στην πνευματική ωρίμανση της Ευρώπης και κατά συνέπεια ολόκληρου του κόσμου, μέσω της πολιτιστικής παραγωγής του, όπως για παράδειγμα της βυζαντινής ζωγραφικής.

It is my privilege to be amongst you all today, not only because this is an important landmark in many of your lives, but also because I truly believe true change can only be enacted through education.
Men go abroad to wonder at the heights of mountains, at the huge waves of the sea, at the long courses of the rivers, at the vast compass of the ocean, at the circular motions of the stars, and they pass by themselves without wondering. (The Confessions, St. Augustine)

Based on the title I can assume I was invited today to speak on the matter of spirituality, or the Spirit. Allow me to briefly reflect from an etymological viewpoint on the word Spirit. Spiritus in Latin references breathing, more precisely respiration. Why does Christianity therefore put so much of a focus on this breath, this inhaling?