«Από που πάνε για την αιωνιότητα;»

3 social media engagement

Σχόλιο στο Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Η’ Λουκά

Ένα ερώτημα που διαπερνά όλη την ανθρώπινη ιστορία.

Ο άνθρωπος ανέκαθεν δεν αρκείται στο λιγοστό χρόνο ζωής που του χαρίζεται. Αναζητά τρόπους για να διευρύνει το προσδόκιμο ζωής. Όμως, ακόμη κι αυτό το επίτευγμα του φαίνεται λίγο. Η μόνη ικανοποίηση που του μένει είναι να βλέπει τα παιδιά του να τον διαδέχονται. Νιώθει ότι ζει μέσα από αυτά την αιωνιότητα που απώλεσε.

Ο άνθρωπος από τη στιγμή που απομακρύνεται από την Πηγή της ζωής αναζητά υποκατάστατα. Έχει την εντύπωση ότι ακολουθεί έναν δρόμο εύκολο, κατηφορικό. Φαίνεται να είναι ένας εύκολος δρόμος, ο οποίος εντέλει οδηγεί σε πολλά αδιέξοδα με πολύ πόνο.

Κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η μοναξιά παρά την παρουσία πολλών ανθρώπων.

Κάποτε, προβάλλουν κάποιοι άνθρωποι· μοιάζουν να κουβαλούν μαζί τους ένα φορτίο ελπίδας. Είναι ένα φορτίο με πολλά «πρέπει» και διατάξεις. Το ελπιδοφόρο είναι ότι δείχνει μια κατεύθυνση, αλλά δεν θα πάψει ποτένα είναι ένα φορτίο.

Άλλοτε πάλι εμφανίζονται άνθρωποι οι οποίοι μιλούν–μιλούν χωρίς να σκύψουν και να προσπαθήσουν να σε ακούσουν.

Και αφού πουν ό,τι έχουν να πουν, συνεχίζουν το δρόμο τους. Σαν να μη σταμάτησαν ποτέ, σαν να μη κατάλαβαν τίποτα, σαν να μην είδαν ότι πονάς.

Να, και Κάποιος που σκύβει, αφουγκράζεται και δεν λέει πολλά. Φροντίζει τις ανοιχτές πληγές και μας ζητά να Τον εμπιστευτούμε, να Τον αφήσουμε να μας οδηγήσει στο πανδοχείο της Εκκλησίας.

Από εκεί αρχίζει η θεραπεία. Με τη θεραπευτική αγωγή σιγά-σιγά καθαρίζουν τα μάτια. Τότε αρχίζουν να βλέπουν καλύτερα… τα πρώην αδιέξοδα παύουν να είναι αδιέξοδα.

Ναι, καλά βλέπετε… οδηγούν σε σκαλιά, και πολλές πρόθυμες Μορφές περιμένουν να μας δείξουν έναν άλλο δρόμο χωρίς τέλος, έναν δρόμο αιωνιότητας.

Μπορεί να είναι ανηφορικός, μπορεί να έχει κόπο, αλλά έχει και πολλή Χάρη. Πώς γίνεται; Γίνεται, διότι πλησίον μας σε αυτό το δρόμο είναι ο Θεός. Και για να είναιπλησίον μας έγινε άνθρωπος. Δεν αρκέστηκε, όμως,μόνο σε αυτό· δεν θέλει απλά να είναι δίπλα μας. Θέλει να είναι ένα με εμάς.

Σε εμάς μένει να επιλέξουμε, αν θα Τον εμπιστευτούμε στο δρόμο προς την αιωνιότητα.

π. Νήφων Βλυσίδης