«Ούχ υμείς με εξελέξασθε, αλλ’ εγώ εξελεξάμην υμάς»

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής Β’ Ματθαίου, μας μεταφέρει στην αρχή της δημόσιας δράσης Του Χριστού. Μετά το βάπτισμα και τους πειρασμούς κι αφού συνελήφθη ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Χριστός φτάνει στη Γαλιλαία. Εκεί, θα καλέσει τους πρώτους μαθητές Του, δύο ζεύγη κατά σάρκα αδελφών, τον Πέτρο και τον Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη.

«Παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας» λοιπόν, όπως διαβάζουμε στην ευαγγελική περικοπή, αρχίζει να θεμελιώνεται η Εκκλησία. Εκεί σπείρεται ο κόκκος του σινάπεως, για να γίνει μεγάλο δέντρο και ν’ απλώσει τα κλαδιά του σ’ ολόκληρη την οικουμένη!

Τρία χρόνια αργότερα απ’ εκείνη την ημέρα, όπως αναφέρεται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (Ιω. 15, 16), όταν θα πλησιάζει προς το Πάθος, ο Χριστός θα πει πρός τους μαθητές Του: «Ούχ υμείς με εξελέξασθε, αλλ’ εγώ εξελεξάμην υμάς».

Δηλαδή: «Δεν με επιλέξατε εσείς, εγώ σας επέλεξα».

Αυτός ο λόγος του Κυρίου, αντικατοπτρίζει απόλυτα τον τρόπο, με τον οποίο καλεί ο Χριστός τους ταπεινούς αλιείς της Γαλιλαίας. «Δεύτε οπίσω μου», τους είπε. Κι εκείνοι, «αφέντες τα δίχτυα ηκολούθησαν αυτώ».

Δεν ήταν βέβαια τελείως άγνωστος στους πρώτους μαθητές, ώστε να μην υπάρχει καμία φυσική εξήγηση της προθυμίας, με την οποία εκείνοι παράτησαν τα πάντα και τον ακολούθησαν. Τα δύο αυτά ζεύγη των αδελφών που προαναφέραμε, ήταν από τους μαθητές του Προδρόμου και είχαν ακούσει τον Πρόδρομο να μιλά περί του Μεσσία.

Αλλά όσο κι αν φαίνεται κάπως φυσική η προθυμία με την οποία ακολούθησαν οι μαθητές τον Χριστό, όσο κι αν είχαν κάποια προετοιμασία και κάποια «κλίση» για να γίνουν μαθητές και απόστολοι, η «κλήση» τους όμως και πριν απ’ αυτή η εκλογή τους σ’ αυτό το έργο, ήταν ενέργεια της πρόθεσης και της πρόνοιας Του Θεού.

Εδώ κρύβεται ένα μεγάλο μυστήριο, το πώς δηλαδή επιλέχθηκαν και εκλήθησαν οι Απόστολοι και πώς γενικά ο Θεός εκλέγει και καλεί ανθρώπους.

Ένα μυστήριο βαθύ, στο οποίο δεν έχει τη δυνατότητα να εισχωρήσει ο ανθρώπινος νους.

Πως είναι δυνατόν να καταλάβουμε τι έβλεπε ο Χριστός μέσα στα μάτια των ψαράδων όταν τους καλούσε;

Το μόνο βέβαιο, όπως άλλωστε και οι ίδιοι ομολογούσαν αργότερα, είναι πως δεν επιλέχθηκαν για την προσωπική τους αξία και τα έργα τους, αλλά σύμφωνα με την πρόθεση και την χάρη Του Θεού.

Αλλά δεν είναι μόνο η εκλογή και η κλήση των Αποστόλων ενέργεια του Θεού, αλλά και η προπαρασκευή και η κατάρτισή τους για το αποστολικό έργο.

Το δεύτερο φαίνεται μέσα απ’ αυτό το «ποιήσω υμάς» και διαπιστώνεται σ’ όλες τις ενέργειες του Χριστού μέσα σ’ αυτή την τριετία, όπου προπαρασκεύασε και κατάρτισε τους μαθητές Του.

Ένα πλήθος γεγονότων μέσα στα Ευαγγέλια, μας δείχνει ακριβώς ότι οι Απόστολοι ακολούθησαν τον Χριστό και δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι τους δίδασκε και τι ζητούσε απ’ αυτούς.

Είναι να θαυμάζει κανείς τον κόπο, την επιμονή αλλά και την παιδαγωγική τέχνη του Χριστού για την κατάρτιση των αποστόλων Του!

Αυτό το «ποιήσω υμάς», δεν είναι σχήμα λόγου αλλά εκφράζει ακριβώς όλο τον κόπο και όλα τα παιδαγωγικά μέσα που Εκείνος χρησιμοποίησε προς αυτόν τον σκοπό. Τους έλεγξε την σκληροκαρδία, τους ερμήνευσε τις γραφές, τους έπλυνε τα πόδια, τους ενθάρρυνε πριν από το Πάθος Του, τους εδραίωσε την πίστη μετά την Ανάσταση.

Αξίζει ν’ αναφερθούμε ειδικά στο γεγονός της ονομασίας των δώδεκα. Σ’ αυτό συγκεκριμένα, φαίνεται, όχι μόνον η εξωτερική εργασία του Χριστού, αλλά και η εσωτερική συναίσθηση της ανθρώπινης φύσης Του ως πρός την ευθύνη Του απέναντί τους.

Προκειμένου μέσα απ’ αυτούς να εκλέξει και να ονομάσει τους δώδεκα Αποστόλους, προσευχήθηκε όλη τη νύχτα και το ξημέρωμα φώναξε τους μαθητές και απ’ αυτούς εξέλεξε δώδεκα τους οποίους και ονόμασε Αποστόλους.

Αλλά και μ’ όλα αυτά οι Απόστολοι ακόμη δεν ήταν έτοιμοι. Θα χρειαστεί να τους περιβάλλει η «εξ ύψους δύναμη», να τους βαπτίσει το πυρ της Πεντηκοστής, να έρθει ο Παράκλητος για να μείνει μαζί τους και να τους οδηγεί στην πορεία τους στα πέρατα της οικουμένης για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο.

Ας γίνει λοιπόν ο τρόπος αυτός της άοκνης και συστηματικής εργασίας του Χριστού για την κατάρτιση των μαθητών παράδειγμα σ’ όλους όσους τους ανατέθηκε η υψηλή αποστολή της διαπαιδαγωγήσεως των ανθρώπων. Είτε αυτοί είναι γονείς, είτε δάσκαλοι και καθηγητές, είτε κληρικοί και πνευματικοί. Κι ας είναι και η δική τους προσπάθεια τέτοια, ακόμη κι όταν οι δικοί τους «μαθητές» είναι «βραδείς τη καρδία» και δύσπιστοι και έτοιμοι να «υπάγουν».

Ιεροδ. Αυγουστίνος Βλάχος