ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ του ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος

κ. Γαβριήλ

(Καθεδρικός Ἱερός Ναός Ἁγίων Ἀναργύρων Νέας Ἰωνίας, Σάββατο 1η Νοεμβρίου 2014)

«Αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολή ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς· μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, … ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε ἐὰν ποιῆτε ἃ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν. οὐκέτι λέγω ὑμᾶς δούλους, … ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους.»

(Ἰω. ιε΄, 12-17)

Μέ τά λόγια αὐτά ο Ευαγγελιστής Ιωάννης,

  • Ἐξοχώτατε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως,
  • Μακαριώτατε Πάτερ, Σεπτέ Προκαθήμενε τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
  • Σεβασμιώτατε ἅγιε Τοποτηρητά,
  • Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
  • Ἀξιότιμοι κύριοι Ὑπουργοί,
  • Ἀξιότιμοι κύριοι καί κυρίες Βουλευτές,
  • Ἀξιότιμε κύριε Πρόεδρε τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας
  • καί λοιποί ἐκπρόσωποι τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας,
  • Ἀξιότιμοι κύριοι Γενικοί Γραμματεῖς,
  • Ἐνδοξότατοι Ἀρχηγοί τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων,
  • Ἀξιότιμοι κύριοι Δήμαρχοι,
  • Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι τῆς Περιφερείας Ἀττικῆς,
  • Ἀξιότιμοι ἐκπρόσωποι πολιτιστικῶν, εκπαιδευτικών, αθλητικών καί λοιπῶν σωματείων τῆς πόλεώς μας,
  • Ἀγαπητοί πατέρες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
  • Λαέ τοῦ Κυρίου περιούσιε καί εὐλογημένε,

μέ τά λόγια αὐτά προετοιμάζει τούς μαθητές Του καί προετοιμάζεται ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός πρίν τήν ἀγωνιώδη προσευχή Του στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, λίγο πρίν δηλαδή τήν ὁλοκλήρωση τῆς ἀποστολῆς Του ἐπί τῆς γῆς, τῆς θυσίας Του γιά κάθε ἄνθρωπο, γυναίκα ἤ ἄνδρα, δοῦλο ἤ ἐλεύθερο, μαῦρο ἤ λευκό – θυσίας πού ἔμελλε νά ἀλλάξει τόν κόσμο καί νά τόν μεταμορφώσει μέ τό φῶς τῆς ἀγάπης καί τῆς προσφορᾶς Του. Πολλές φορές στίς ἀφηγήσεις τῶν τεσσάρων εὐαγγελίων παρατηροῦμε τήν ἀδυναμία τοῦ Ἰησοῦ, τήν ἀνθρώπινη πλευρά Του μπροστά στήν πραγμάτωση τῆς ἀποστολῆς Του, τῆς σωτηρίας δηλαδή ὅλων ἡμῶν καί τῆς δυνατότητας πού μᾶς προσέφερε νά γίνουμε κι ἐμεῖς κατά χάριν Θεοί, ἑνωμένοι μαζί Του σέ μία νέα πραγματικότητα, πού δέν θά γνώριζε τόν Θεό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά θά συναντοῦσε τόν Υἱό Του τόν μονογενῆ, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, γνήσιο καί κατά πάντα κανονικό ἄνθρωπο, ἀλλά συγχρόνως τέλειο Θεό καί παντοδύναμο κατά πάντα καί διά πάντα.

Ὅταν λοιπόν ὁ Ἰησοῦς Χριστός δειλιᾶ μπροστά στήν ἀνάληψη αὐτῆς τῆς Ἀποστολῆς, πού μέ ἀπόλυτη ἐλευθερία ὁ καθένας ἀπό μᾶς μπορεῖ νά ἐπιλέξει ἤ νά ἀπορρίψει, τότε ἀντιλαμβάνεστε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τήν δική μου ἀδυναμία νά κατανοήσω, νά ἀποδεχθῶ, νά ὑπηρετήσω τήν προσωπική μου ἀποστολή, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν διαποίμανση αὐτῆς τῆς εὐλογημένης τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Μητροπόλεώς μας, τοῦ λογικοῦ ποιμνίου πού σήμερα, ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἔχει ἀνάγκη ἀπό καθοδήγηση καί ἐπιστηριγμό ἀνάμεσα στίς ποικίλες προκλήσεις πού συναντᾶ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ πού ἐνίσχυσε τόν Κύριό μας στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ γιά τήν πορεία του πρός τό πάθος, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ πού στήριξε τόσους μάρτυρες καί ἁγίους ἀνά τούς αἰῶνες, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ὅπως φανερώνεται μέσα ἀπό τίς ἁπλές διηγήσεις τοῦ λαοῦ μας, ἄς εἶναι καί ἡ δική μου δύναμη, ἡ δική μου ἀπαντοχή στή νέα μου αὐτή διακονία, τήν ὁποία ἀνέλαβα μέ συναίσθηση πραγματικῆς εὐθύνης καί συνέπειας ἀπέναντι στόν Τριαδικό Θεό καί στήν ἀέναη φανέρωσή Του, τόν κάθε δηλαδή πονεμένο συνάνθρωπό μας. Σᾶς παρακαλῶ ἀπό ψυχῆς γιά τήν προσευχή σας καί σᾶς παρακαλῶ νά μή μέ ἐγκαταλείψετε ὅπως οἱ μαθητές ἀποκοιμήθηκαν στή Γεθσημανῆ, διότι ἡ ὁλοκλήρωση κάθε ἀποστολῆς χρειάζεται μέν πρωτίστως τήν χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἄλλη ὅμως δέν μπορεῖ νά καταστεῖ ἐνεργή χωρίς τήν στήριξη τῶν ἀνθρώπων, τῶν φίλων μας, τῶν ἐχθρῶν μας, ὅλων ἐκείνων ἀπό τούς ὁποίους ἀναμένει ὁ Θεός, ὅπως μᾶς λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, μία πράξη: «ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».

Δέν εἶναι ὥρα νά σᾶς κουράσω περισσότερο. Ἐπιτρέψτε μου νά ἀνοίξω τήν καρδιά μου καί νά μοιραστῶ μαζί σας ὄχι προγραμματικές δηλώσεις καί ρηχές ὑποσχέσεις, οὔτε διαλέξεις περί τοῦ ρόλου καί τοῦ προσώπου τοῦ Ἐπισκόπου στήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τήν ἀληθινή κατάθεση ψυχῆς ἑνός ἀνθρώπου πού ἀναλαμβάνει τήν σταυρική αὐτή ἀποστολή νά μεταφέρει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, νά προσφέρει στούς νέους ἐναλλακτικό τρόπο ζωῆς καί τέλος, στήν πονεμένη αὐτή περιοχή ἀπό τήν προσφυγιά καί τήν φτώχεια, νά δώσει ἀγάπη παντί τρόπῳ καί ἔργῳ, ὅπως ἀγάπη μᾶς ἔδωσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μέ τήν σταυρική Του θυσία.

Ἄλλωστε, ἀποτελεῖ βαθειά μου πεποίθηση νά ὁμιλῶ διά τῶν ἔργων μου, τά ὁποῖα χάριτι Θεοῦ ἐπιθυμῶ νά ἀναδείξω, τῇ συνεργίᾳ ὅλων ὑμῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἐντός τῶν ὁρίων τῆς ἁγιοφόρου τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Αἰσθάνομαι, ὅμως, βαθύτατη τήν ἀνάγκη, πρίν προχωρήσω στό ξεδίπλωμα τῆς ψυχῆς μου, νά ἀπευθύνω τίς θερμότερες τῶν εὐχαριστιῶν μου πρός ὅλους ὅσοι βρίσκονται σήμερα στόν ἱερό αὐτόν χῶρο τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων. Πρός τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς, Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους, τόσο τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὅσο καί τῶν λοιπῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι ὑπεβλήθησαν στόν κόπο νά ἔρθουν ἀπό μακρινές περιοχές γιά νά συμμετάσχουν στήν ἔναρξη τῆς νέας μου αὐτῆς ἀποστολῆς. Τούς εὐχαριστῶ καί τούς παρακαλῶ νά προσεύχονται γιά τήν ἀναξιότητά μου.

Εὐγνωμοσύνη ἐκφράζω καί πρός τούς ἄρχοντες τῆς Πολιτείας καί τῆς τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως γιά τήν παρουσία τους καί ὅλως ἰδιαιτέρως πρός τόν Πρωθυπουργό τῆς πατρίδας μας, τούς ὁποίους καί ἐπιθυμῶ δημοσίως νά εὐχαριστήσω καί νά τούς διαβεβαιώσω γιά τήν εἰλικρινῆ μου διάθεση γιά συνεργασία, διότι μόνον ἑνωμένοι μποροῦμε πραγματικά νά διακονήσουμε τόν λαό τοῦ Θεοῦ καί νά προσφέρουμε ἀνακούφιση καί παραμυθία στά καθημερινά ἀκανθώδη προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε.

Ζητώντας τήν κατανόησή σας γιά τήν παρεμβολή αὐτῶν τῶν εὐχαριστιῶν, συνεχίζω τήν ἀναφορά μου στήν ἀγάπη, ἡ ὁποία καί πιστεύω ἀκραδάντως πώς εἶναι ὁ θεμέλιος λίθος τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἐπανάσταση τοῦ Χριστιανισμοῦ σ’ ἕναν κόσμο ψεύδους, μίσους, βίας, τρομοκρατίας, μισαλλοδοξίας, ρατσισμοῦ καί ἀρνητισμοῦ, μιᾶς ἐπανάστασης πού δέν θά προσφέρει στόν κάθε χριστιανό κοσμική δικαιοσύνη, ἀλλά θά τοῦ ἐξασφαλίσει τήν σχέση του μέ τόν Θεό, τήν συνεχῆ κονωνία μαζί Του καί τήν ἀπόλυτη ἐπίγνωση ὅτι στό πρόσωπο τοῦ κάθε ἀνθρώπου βρίσκεται καί ὑπάρχει ὁ Χριστός. Αὐτή εἶναι ἄλλωστε καί ἡ καινή ἐντολή Του. Νά ἀγαπήσουμε τούς ἄλλους ὅπως μᾶς ἀγάπησε Ἐκεῖνος. Νά διαλύσουμε μέσα στό φῶς τῆς ἀγάπης Του κάθε ἀνθρώπινο φόβο. Καί αὐτό εἶναι καί τό κεντρικό ἔργο τοῦ Ἐπισκόπου, νά προσφέρει, νά μοιράζεται, νά δίδει χωρίς προϋποθέσεις καί νά ἀγκαλιάζει κάθε χειμαζόμενο ἄνθρωπο. Στήν ἐποχή μας βιώνουμε τήν ἀνάγκη ἀναζήτησης νέων τρόπων πού θά μᾶς προσφέρουν εὐδαιμονία, κοινωνική ἤ ἐπαγγελματική καταξίωση, χωρίς νά ἔχουμε κυρίως ὑπολογίσει τήν ἐνδόμυχη ἀνάγκη τοῦ ἀνθρώπου νά τόν ἀγαπήσουν, νά τόν συγχωρέσουν, νά τοῦ δείξουν τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ξεπεράσει τήν ἀρνητική πλευρά τοῦ ἑαυτοῦ του καί θά ὁδηγηθεῖ στήν κατά πρόσωπο συνάντηση μέ τόν Θεό, μέ τόν συνάνθρωπο, μέ τό κάλεσμα νά γίνει πράξη ἡ ἐντολή τῆς ἀγάπης, διώχνοντας ἔτσι κάθε ἀνθρώπινη φοβία καί μικρότητα.

Αὐτή ἡ πράξη προπάντων χρειάζεται τούς κληρικούς, τούς ἄμεσους συνεργάτες κάθε ἐπισκόπου. Ἀπευθύνομαι πρός ὑμᾶς, ἀγαπητοί μου πατέρες, καί σᾶς προτρέπω νά γίνει κύριο μέλημά μας ἡ πράξη αὐτῆς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Μέσα ἀπό τήν τέλεση τῶν μυστηρίων, μέσα ἀπό τήν εὐχαριστιακή πραγματικότητα, ὅπου τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου καθαγιάζουν τήν ὕπαρξή μας, ἔχουμε χρέος νά πραγματώσουμε αὐτή τήν ἀγάπη καί πρός τόν συνάνθρωπό μας. Νά ἀναζητήσουμε σέ κάθε ἐνορία αὐτόν πού πονᾶ, πού ὑποφέρει, πού δοκιμάζεται, καί νά τοῦ προσφέρουμε ἁπλόχερα τήν χριστιανική μέριμνά μας. Πρέπει νά υἱοθετήσουμε τόν λόγο «κανένας πεινασμένος στήν Μητρόπολή μας» καί νά κατανοήσουμε πώς δέν εἶναι δυνατόν νά μιλᾶς γιά τόν Χριστό ὅταν οἱ ἄλλοι δίπλα σου ὑποφέρουν. Χωρίς τήν δική σας βοήθεια, πατέρες μου, δέν θά μπορέσω νά κάνω πράξη ὅλα ὅσα προεῖπα. Ἐσεῖς εἶστε ἐκεῖνοι πού θά ἀγωνιστεῖτε μαζί μου γιά τήν ὁλοκλήρωση αὐτῆς τῆς ἀποστολῆς τῆς ἀγάπης. Στό πρόσωπό μου μπορεῖτε νά ἀντικρίζετε τόν πατέρα καί τόν ἀδελφό καί σᾶς ἐγγυῶμαι πώς πρῶτα θά βλέπετε ἐμένα νά ἀναλώνομαι καθημερινῶς καί ἔπειτα θά ζητῶ τό ἴδιο ἀπό σᾶς. Σᾶς καλῶ, ἀδελφοί μου, νά ἀγωνιστοῦμε γιά τήν σωτηρία κάθε ἀνθρώπου, νά κάνουμε πράξη τήν Λειτουργία μετά τήν Λειτουργία καί μέ γνώμονα τήν ἀπόλυτη διαφάνεια λόγων καί ἔργων νά σταθοῦμε δίπλα σέ κάθε δοκιμαζόμενο ἀδελφό μας.

Κλείνω τήν ἀναφορά μου πρός τούς ἀγαπητούς μου κληρικούς μέ μιά τελευταία προτροπή καί παράκληση. Νά παραμείνει ἀμείωτη ἡ ἀγάπη, ὁ σεβασμός καί ἡ τιμή πρός τό πρόσωπο τοῦ πρώην Μητροπολίτου μας καί σεβαστοῦ Γέροντος κ. Κωνσταντίνου, τόν ὁποῖο καί εὐγνωμονῶ γιά τίς πατρικές εὐχές του καί γιά ὅλα ὅσα ἐπί 40 καί πλέον ἔτη προσέφερε στόν λαό τῆς ἐπαρχίας μας. Ἡ ἀρχοντιά, ἡ εὐγένεια καί ἡ καλοσύνη του ἀποτελοῦν δι’ ἐμέ κανόνα ζωῆς καί ἀσφάλεια γιά τήν πορεία μου. Τόν εὐχαριστῶ δημοσίως καί τόν διαβεβαιῶ ὅτι θά τόν διακονῶ καί θά τόν τιμῶ, ὅση μοι δύναμις, ὡς πατέρα μου, καί τόν παρακαλῶ νά προσεύχεται γιά τή νέα μου αὐτή διακονία.

Χωρίς ὅμως τόν λαό τοῦ Θεοῦ, κάθε κληρικός ἀντιμετωπίζει ἔλλειμμα πραγμάτωσης αὐτῆς τῆς σταυρικῆς ἀγάπης. Ἀπευθύνομαι λοιπόν στούς ἀγαπητούς μου ἀδελφούς καί ἀδελφές, στά παιδιά μας καί στόν καθένα σας χωριστά, γιά νά σᾶς πῶ ἀπό τήν καρδιά μου ὅτι ἦρθα γιά νά μείνω κοντά σας. Νά σᾶς ἀγαπήσω καί νά μέ ἀγαπήσετε. Νά σᾶς διακονήσω καί νά σᾶς προσφέρω ἁπλόχερα τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Θά σταθῶ καί πάλι στόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη καί θά χρησιμοποιήσω μία δική του φράση: «Ὑμεῖς φίλοι μου ἐστέ». Εἶστε λοιπόν φίλοι μου καί ἀδελφοί μου πραγματικοί. Σ’ ἐσᾶς θέλω νά κάνω πράξη τήν εὐαγγελική ἐντολή τῆς ἀγάπης. Προέρχεστε ἀπό τίς ἀλησμόνητες πατρίδες, τήν γῆ τῆς Ἰωνίας καί τῆς Πισιδίας, ἀπό τίς περιοχές τοῦ οἰκουμενικοῦ ἑλληνισμοῦ, ὅπου μέχρι καί σήμερα στό πρόσωπο τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχου ἀντικρίζουμε τή χαμένη ἐκείνη πνευματική καί πολιτιστική δόξα τῶν πατέρων μας. Δέν εἶναι τυχαῖο τό ποίημα τοῦ Καβάφη πού μιλᾶ γιά τήν Ἰωνία, «Ὦ γῆ τῆς Ἰωνίας, σένα ἀγαποῦν ἀκόμη, / σένα ἡ ψυχές τῶν ἐνθυμοῦνται ἀκόμη…», καί δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι σήμερα στή Νέα Ἰωνία, στή Νέα Φιλαδέλφεια, στό Νέο Ἡράκλειο καί στή Νέα Χαλκηδόνα, αὐτές οἱ ψυχές ὑπάρχουν ἀκόμη ἀνάμεσά μας, γιά νά μᾶς θυμίζουν ἀπό ποῦ ἐρχόμαστε, ποιοί εἴμαστε καί ποῦ πορευόμαστε. Ἕναν τόσο ἡρωικό λαό μέ ἀξιώνει ὁ Θεός νά διαποιμάνω. Καί σᾶς ἐξομολογοῦμαι τοῦτο. Δέν εἶχα τήν εὐλογία νά ἔχω προσφυγική καταγωγή. Σήμερα ὅμως γίνομαι ἕνας ἀπό σᾶς, κομμάτι δικό σας καί ὑπόσχομαι νά τιμήσω τίς παραδόσεις σας, νά σεβαστῶ τά τίμια καί ἅγια λείψανα πού φέρατε μαζί σας καί πάνω ἀπ’ ὅλα νά σταθῶ δίπλα σας σέ κάθε δοκιμασία, θλίψη, στενοχώρια, χωρίς ἐνδοιασμούς ἤ ὑποχωρήσεις.

Δέν θά ἤθελα νά μακρύνω ἄλλο τόν λόγο. Σᾶς κούρασα. Θεωρῶ ὅμως ἀνάγκη ἐσωτερική νά εὐχαριστήσω τό πρόσωπο τοῦ σεπτοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, γιά τήν μέχρι σήμερα πατρική του ἀγάπη, γιά τό πρότυπο θυσίας πού ἀποτελεῖ στή ζωή μου καί γιά τήν πραγματική του μέριμνα ὑπέρ τῶν φτωχῶν συνανθρώπων μας. Σᾶς εὐχαριστῶ ὁλόψυχα, Μακαριώτατε Πάτερ, γιά τά χρόνια μαθητείας κοντά Σας. Σᾶς παρακαλῶ νά προσεύχεστε γιά μένα στή νέα μου αὐτή διακονία καί ταπεινά ζητῶ τήν εὐχή καί τήν εὐλογία σας.

Στήν γῆ λοιπόν αὐτή τῆς «Νέας Ἰωνίας», ὅπως θά ἔλεγε ὁ ποιητής, πορεύομαι μέ γνώμονα τήν θυσιαστική ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Μείζονα ταύτης ἀγάπης οὐδείς ἔχει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καί αὐτή τήν διαρκῆ ἐντολή δίδει ὁ Θεός σέ ὅλους μας, κληρικούς ἤ λαϊκούς, σημαντικούς ἤ ἀσήμαντους, πλουσίους καί φτωχούς. Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή μου ἀπό σήμερα. Νά προσπαθήσω πρωτίστως ὁ ἴδιος νά βιώσω αὐτή τήν θυσιαστική ἀγάπη, νά τήν πραγματώσω καί νά τήν προσφέρω ἁπλόχερα καί ἀπροϋπόθετα πρός ὅλους σας. Μέ δέος, εὐθύνη καί σεβασμό, σᾶς παρακαλῶ νά προσεύχεστε γιά τήν πορεία μου αὐτή. Οἱ κληρικοί μας, οἱ ἐνορίες μας καί τά μοναστήρια μας, ὁ λαός καί οἱ ἄρχοντές μας, ὅλοι, σᾶς παρακαλῶ νά προσευχηθεῖτε γιά τήν ἀναξιότητά μου, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων καί τῶν τοπικῶν μας Ἁγίων, ἰδιαιτέρως δέ τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου Νεαπολίτου, να προσεύχεστε νά ὁλοκληρώσω αὐτή μου τήν ποιμαντική ἀποστολή, ὄχι ἐπ’ ἀγαθῷ τοῦ προσώπου μου, ἀλλά γιά τήν δόξα τῆς Ἐκκλησίας καί τήν διακονία τῶν ἀνθρώπων.

«Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε· ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε, ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον.»

(Ἰω. ιστ΄, 33)

Ἀμήν.