Θα Αναστηθεί και στα σπίτια…;

Τρίτη ημέρα σήμερα από την ταφή του Ιησού. Οι Μαθητές Του κλεισμένοι ζουν το πένθος τους για το άδοξο τέλος του αγαπημένου τους δασκάλου.

Και να ήταν μόνο αυτό!

Μίλησε για τη Βασιλεία Του, για την ανάσταση Του, αλλά τώρα τίποτα από αυτά δεν έβλεπαν. Ο τρόπος Του όμως, η ζωή Του, η δύναμη του λόγου Του, η κυριαρχία Του στη φύση, τα λόγια των Προφητών δεν άφηναν περιθώρια για δυσπιστίες. Αυτός ήταν ο προσδοκώμενος.

Ναι, αλλά τώρα βρίσκεται πεθαμένος στο μνήμα. Σαν να τελείωσαν όλα. Μόνο μία κρυφή ελπίδα υπάρχει στις καρδιές των μαθητών Του.

Τι ελπίδα; Δεν ήξεραν, αλλά η ζωή Του ήταν γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές. Γιατί όχι και ο θάνατος Του;

Πράγματι αυτή η κρυφή ελπίδα ήταν η εμπιστοσύνη στον Θεό που τους είχε εμφυσήσει Εκείνος. Σε αυτή βρίσκεται ο σπόρος της ελπίδας. Αυτή τους κράτησε ενωμένους ψυχικά για να ζήσουν την Ανάσταση.

Ποιος το περίμενε αυτό; Ο Ιησούς ανασταίνεται ανάμεσα στους σταυρωτές Του, αλλά εμφανίζεται στους φοβισμένους και διασκορπισμένους μαθητές Του.

Εμφανίζεται και αλλάζει τις ζωές αυτών που Τον αναζητούν.

Έτσι έκανε πάντα. Βούταγε στα βάθη του «Άδη» κάθε ανθρώπου και του έδινε το χέρι Του για να τον βγάλει από κάθε φόβο και εγκλεισμό.

Κάπως έτσι βιώνουμε κι εμείς αυτές τις ημέρες. Κλεισμένοι στα σπίτια μας, προσπαθούμε μέσα από τα τηλεοπτικά μέσα να ενώσουμε τις προσευχές μας και να μεταφερθούμε νοερά σε εκείνα τα γεγονότα. Ένα ερώτημα όμως στροβιλίζει συνεχώς στο μυαλό μας. Θα νιώσουμε άραγε την Ανάσταση;

Θα νιώσουμε, αλλά όχι όλοι. Θα την αισθανθούν αυτοί που η καρδιά τους Τον αναζητά. Διότι και οι στρατιώτες που φύλαγαν τον τάφο είδαν την Ανάσταση, αλλά δεν κατάλαβαν τίποτα.

Αντιθέτως οι «φυλακισμένοι» Μαθητές είδαν και ψηλάφησαν τον Αναστημένο Χριστό. Η καρδιά τους γέμισε χαρά και ειρήνη.

Ας μη φοβηθούμε κι εμείς την απόσταση. Τώρα ξέρουμε ότι Χριστός δεν περιορίζεται σε τάφους και τείχους, αλλά ζει και πλημμυρίζει με χαρά Αναστάσιμη κάθε καρδιά που Τον αναμένει!

Καλή Ανάσταση!