Αυτές τις μέρες στην υμνολογία της Εκκλησίας μας επαναλαμβάνεται συνεχώς το ρήμα συγκαταβαίνω σε διάφορους γραμματικούς τύπους. Έρχεται η εργάτρια της διάδοσης του Ευαγγελίου Ελληνική Γλώσσα να περιγράψει το μεγάλο θαύμα που ζούμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ

Όταν πλησιάζουν οι μεγάλες μέρες για τους χριστιανούς, υπάρχει παράδοση ιερή στην εκκλησιά και στο σπίτι να τελείται το Μυστήριο του Ευχελαίου. Συνήθεια των χριστιανών ήτανε παλιά, όταν κάποιος ειν’ άρρωστος να προσέρχεται στο σπίτι ο παπάς και με αγιασμένο λάδι..

Η ηθική του Χριστού δεν ανήκει σε τούτον εδώ τον κόσμο. Ακολουθούμε τον Χριστό επειδή δεχτήκαμε ελεύθερα την πρόσκλησή Του. Η ζωή μας δεν έχει καμιάν αξία χωρίς τον Χριστό. Τίποτε δε μπορεί να μας χωρίσει απ’ την Αγάπη Του… ή με Χριστό ή χωρίς Χριστό, μέση οδός δεν υπάρχει.

Σήμερα θεράπευσε ο Ιησούς τη Συγκύπτουσα γυναίκα. Τηνε θεράπευσε αν και ήταν Σάββατο, μέρα ανάπαυσης κατοχυρωμένη απ’ το Νόμο. Δέχτηκε τη κριτική του Αρχισυνάγωγου για τη παραβίαση αυτή του θρησκευτικού νόμου. Ο Ιησούς του απάντησε.

Κάποιος άρχοντας ρώτησε τον Ιησού τι να κάνει ώστε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Η απάντηση του Χριστού δεν αφήνει κανένα αναπάντητο ερώτημα: “μοίρασε τα πλούτη σου στους φτωχούς κι ακολούθησέ με”.

Ο Κύριός μας μιλά για έναν άλλον πλούσιο ακόμα. Θα μπορούσε να είναι ο ίδιος πλούσιος που ακούσαμε πριν δυο Κυριακές. Εκείνος που, αφού πέθανε, πήγε στον Άδη και ζητούσε τη βοήθεια του επίσης κεκοιμημένου Λαζάρου, ο οποίος αναπαύονταν στον Παράδεισο

Κάποιος ρώτησε τον Χριστό τι πρέπει να κάνει ώστε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Τότε, ο Κύριος του απάντησε ότι μεταξύ άλλων, και πάνω απ’ όλα, θα πρέπει ν’ αγαπήσει τον διπλανό του όπως αγαπά τον εαυτό του

Ανεβαίνοντας κάποιος στη συνοικία του Περισσού αρχίζει να διακρίνει ομοιόμορφες προσφυγικές κατοικίες. Ο τόπος έχει δυναμική διαφορετική. Σα βγει κανείς ν’ αγναντέψει αυτή την ομοιομορφία των παλιών κατοικιών, που πλέον στα μάτια κάποιου απλού παρατηρητή θα φαίνονταν ακόμη και γραφικές, κλείνει τα μάτια και μεταφέρεται -όχι σε χρόνους τόσο παλιούς- σχεδόν ενενήντα χρόνια πίσω

Ο Βαγγέλης, παιδί του Γυμνασίου που διακονούσε στο Ιερό, ακούστηκε πίσω απ’ τους ιερείς ν’ αναφωνεί “ου-α-ου, αυτό είναι το πρόσφορο που έχετε εδώ (ενν. στο δισκάριο), το έφτιαξε η μητέρα μου!”

Τα σύμβολα που χρησιμοποιεί ο Χριστός έχουν να κάνουν με την γονιμότητα, με την ζωή. Βλέπεις αγκάθια, βλέπεις πέτρα, βλέπεις γη που κλωτσάει το σπόρο, βλέπεις τέλος και γη γόνιμη. Στη πέτρα δεν υπάρχει ζωή.

Κάποτε είπανε στο Γέροντα της Σκήτης ότι δυο χριστιανές απ’ την πόλη κατέληξαν πόρνες και ζούσαν των άλλων την κατακραυγή. Τότε, ο Γέροντας έκανε προσευχή κι ήλθε σε έκσταση. Είδε ότι κοινωνά τους πιστούς και πολλών τα πρόσωπα μπροστά στο Ποτήριο άλλαζαν, μεταμορφώνονταν σε φιγούρες αλλόκοτες

Δες προς τον Χριστό και πες: Ναι Κύριε, είμαι άνθρωπος αμαρτωλός. Μη παίξεις αδελφέ μου θέατρο στη σχέση σου αυτή. Αρκετά αναγκαζόμαστε στην καθ’ ημέρα υποκρισία των καταστάσεων. Μη πας να κρυφτείς γιατί Αυτός ξέρει. Και ξέρεις κάτι; είναι ο μόνος που ξέρει. Είναι κι Αυτός που προδίδεται, όταν υποχωρείς στις περιστάσεις που σε κάνουν ψεύτικο

Στα Ιεροσόλυμα, κατά την χριστιανική αρχαιότητα, την ημέρα του Σταυρού γίνονταν γιορτή λαμπρή. Δεν είναι λίγες οι φωνές της εποχής που μας το λένε. Μα πιο ωραία απ’ όλους, μια Ισπανίδα μοναχή, η Αιθερία, περιγράφει την εορτή στις επιστολές της προς τις αδελφές του μοναστηριού που ανήκε και τούτο λίγα χρόνια μετά την εύρεση του Σταυρού από την Αγ. Ελένη

Οι καταραμένοι μιας κοινωνίας που σκορπίζει κατάρες, μπορεί να κρύβουν παράδεισο που εμείς αδυνατούμε να δούμε, πόσο μάλλον να ζήσουμε.

Δεν αντέχουμε με τίποτα τον χρόνο. Νομίζουμε ότι τον κοροϊδεύουμε με επιχειρήματα νεότητας. Ο σύγχρονος πλαστικός πολιτισμός ανδρώθηκε πάνω στον φόβο του χρόνου που περνά. Οι περισσότερες γυναίκες αναζητούν τρόπους να κρύψουν την ηλικία τους κι άντρες έχουν μια μανία να μπερδεύουν την νεότητα με την ικανότητα, και αντίστροφα