Αυτές τις μέρες στην υμνολογία της Εκκλησίας μας επαναλαμβάνεται συνεχώς το ρήμα συγκαταβαίνω σε διάφορους γραμματικούς τύπους. Έρχεται η εργάτρια της διάδοσης του Ευαγγελίου Ελληνική Γλώσσα να περιγράψει το μεγάλο θαύμα που ζούμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ
Για ‘μας σαρκώθηκε ο Θεός, να μας δείξει ότι ο παράδεισος ξεκινά σε τούτην εδώ τη ζωή. Έλαβε ο Χριστός μ’ εμάς το ίδιο σώμα και κάλεσε στο Παράδεισο όλους όσους έχουν ανθρώπινο σώμα, όλους ανεξαίρετα..
Όταν πλησιάζουν οι μεγάλες μέρες για τους χριστιανούς, υπάρχει παράδοση ιερή στην εκκλησιά και στο σπίτι να τελείται το Μυστήριο του Ευχελαίου. Συνήθεια των χριστιανών ήτανε παλιά, όταν κάποιος ειν’ άρρωστος να προσέρχεται στο σπίτι ο παπάς και με αγιασμένο λάδι..
Ξέρεις κάτι; Ο Χριστός δε θα ξαναγεννηθεί μες την ανθρώπινη ιστορία. Γεννήθηκε μια φορά, όπως και μια φορά σταυρώθηκε και μια φορά αναστήθηκε. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να πάρει από το χέρι εσένα κι εμένα, να μας βγάλει από τη λάσπη που ήμασταν καταδικασμένοι να ζούμε
Η ηθική του Χριστού δεν ανήκει σε τούτον εδώ τον κόσμο. Ακολουθούμε τον Χριστό επειδή δεχτήκαμε ελεύθερα την πρόσκλησή Του. Η ζωή μας δεν έχει καμιάν αξία χωρίς τον Χριστό. Τίποτε δε μπορεί να μας χωρίσει απ’ την Αγάπη Του… ή με Χριστό ή χωρίς Χριστό, μέση οδός δεν υπάρχει.
Αγαπήθηκε τόσο ο Άη Νικόλας απ’ τον λαό μας, πρώτα απ’ όλα απ’ τη σημασία του ονόματός του: η νίκη του λαού. Έγινε σύμβολο βαρύτιμο για τους Πατέρες μας, ο Άγιος Νικόλαος, για λόγους πολλούς
Σήμερα θεράπευσε ο Ιησούς τη Συγκύπτουσα γυναίκα. Τηνε θεράπευσε αν και ήταν Σάββατο, μέρα ανάπαυσης κατοχυρωμένη απ’ το Νόμο. Δέχτηκε τη κριτική του Αρχισυνάγωγου για τη παραβίαση αυτή του θρησκευτικού νόμου. Ο Ιησούς του απάντησε.
Είμαστε τσιγκούνηδες στα συναισθήματα. Δε μιλάμε, δε λέμε τι αισθανόμαστε -πιστέυουμε ότι θα προδοθούμε. Μπορεί να έχουμε προδοθεί παλιότερα: τούτο κάνει την εξωτερίκευση των συναισθημάτων πιό δύσκολη. Απ’ την άλλη, βλέπεις τα παιδιά, κυρίως των μικρότερων τάξεων και του νηπιαγωγείου, πόσο αυθόρμητα κλαίνε, πόσο αυθόρμητα γελάνε.
Κάποιος άρχοντας ρώτησε τον Ιησού τι να κάνει ώστε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Η απάντηση του Χριστού δεν αφήνει κανένα αναπάντητο ερώτημα: “μοίρασε τα πλούτη σου στους φτωχούς κι ακολούθησέ με”.
Θα ακούσουμε την Κυριακή στο ευαγγελικό ανάγνωσμα: “Ψυχή έχεις πολλά αγαθά για τα χρόνια που έρχονται, φάε, πιές, εφραίνου”. Και θα αναλογιστεί κανείς τι το κακό έκανε αυτός ο άνθρωπος!
Ο Κύριός μας μιλά για έναν άλλον πλούσιο ακόμα. Θα μπορούσε να είναι ο ίδιος πλούσιος που ακούσαμε πριν δυο Κυριακές. Εκείνος που, αφού πέθανε, πήγε στον Άδη και ζητούσε τη βοήθεια του επίσης κεκοιμημένου Λαζάρου, ο οποίος αναπαύονταν στον Παράδεισο
Έρχου Χριστέ Εμμανουήλ, γιατί η θλίψη μας είναι μεγάλη. Έρχου Χριστέ, γιατί η ιστορία γίνεται ολοένα πιο έρημη και καταπεσούσα. Ζούμε όπως τότε, τον καιρό του Νωέ, σαν να μην υπάρχει Θεός, σα να μη γεννήθηκες ποτέ, σα να μη περπάτησες στους ίδιους μ’ εμάς δρόμους …
Κάποιος ρώτησε τον Χριστό τι πρέπει να κάνει ώστε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Τότε, ο Κύριος του απάντησε ότι μεταξύ άλλων, και πάνω απ’ όλα, θα πρέπει ν’ αγαπήσει τον διπλανό του όπως αγαπά τον εαυτό του
Η διαδρομή που έκανε ο Χριστός για να πάει να βρει τη νεκρή κόρη του Ιάειρου είναι μια σύνοψη της φανέρωσης του Θεού στον καθένα. Βλέπεις ολόκληρο Θεό να περπατά μεταξύ των ανθρώπων. Ολόκληρο Θεό να πορεύεται μες τον συνωστισμό
Ανεβαίνοντας κάποιος στη συνοικία του Περισσού αρχίζει να διακρίνει ομοιόμορφες προσφυγικές κατοικίες. Ο τόπος έχει δυναμική διαφορετική. Σα βγει κανείς ν’ αγναντέψει αυτή την ομοιομορφία των παλιών κατοικιών, που πλέον στα μάτια κάποιου απλού παρατηρητή θα φαίνονταν ακόμη και γραφικές, κλείνει τα μάτια και μεταφέρεται -όχι σε χρόνους τόσο παλιούς- σχεδόν ενενήντα χρόνια πίσω
Το καλύτερο μάθημα για τα παιδιά μας θα ‘ναι να τα πάρουμε μια Κυριακή και να πάμε στο κοιμητήριο. Βέβαια, σήμερα, θα πεις ότι τονε διώξαμε μακριά τον θάνατο
Ο Βαγγέλης, παιδί του Γυμνασίου που διακονούσε στο Ιερό, ακούστηκε πίσω απ’ τους ιερείς ν’ αναφωνεί “ου-α-ου, αυτό είναι το πρόσφορο που έχετε εδώ (ενν. στο δισκάριο), το έφτιαξε η μητέρα μου!”
Ξέρουμε πολύ καλά, ότι δε πλαστήκαμε για μοναξιά. Ακόμα και μέσα σ’ αυτήν, δαιμονισμένοι και μόνοι, γνωρίζουμε ποιος είναι ο Ιησούς, Τον ομολογούμε: αυτή είναι η φύση μας!
Τα σύμβολα που χρησιμοποιεί ο Χριστός έχουν να κάνουν με την γονιμότητα, με την ζωή. Βλέπεις αγκάθια, βλέπεις πέτρα, βλέπεις γη που κλωτσάει το σπόρο, βλέπεις τέλος και γη γόνιμη. Στη πέτρα δεν υπάρχει ζωή.
Έχουμε λόξα: δε μπορούμε να δούμε ευθεία τον εαυτό μας, μαζί και τίποτε άλλο πάνω στη γη. Έχουμε λόξα που δεν επιτρέπει ευθείες ματιές σε κανέναν και πουθενά
Κάποτε είπανε στο Γέροντα της Σκήτης ότι δυο χριστιανές απ’ την πόλη κατέληξαν πόρνες και ζούσαν των άλλων την κατακραυγή. Τότε, ο Γέροντας έκανε προσευχή κι ήλθε σε έκσταση. Είδε ότι κοινωνά τους πιστούς και πολλών τα πρόσωπα μπροστά στο Ποτήριο άλλαζαν, μεταμορφώνονταν σε φιγούρες αλλόκοτες
Την Κυριακή του Σπορέα ξεκίνησε η νέα κατηχητική χρόνια. Ο λόγος για την επιλογή αυτής της Κυριακής από την Εκκλησία είναι προφανής: έχει να κάνει με το περιεχόμενο της παραβολής του ευαγγελικού αναγνώσματος της ημέρας
Δες προς τον Χριστό και πες: Ναι Κύριε, είμαι άνθρωπος αμαρτωλός. Μη παίξεις αδελφέ μου θέατρο στη σχέση σου αυτή. Αρκετά αναγκαζόμαστε στην καθ’ ημέρα υποκρισία των καταστάσεων. Μη πας να κρυφτείς γιατί Αυτός ξέρει. Και ξέρεις κάτι; είναι ο μόνος που ξέρει. Είναι κι Αυτός που προδίδεται, όταν υποχωρείς στις περιστάσεις που σε κάνουν ψεύτικο
Σήκωσε τον Σταυρό σου κι ακολούθησέ με. Δεν είν’ εύκολο πράγμα. Θέλει κότσια, δύναμη εσωτερική. Να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, ώστε να ξέρουμε ποιον εαυτό προσφέρουμε στον Χριστό. Να μη ζούμε ‘μεις αλλά να ζει ο Χριστός μέσα μας. Σηκώνω τον Σταυρό μου!
Στα Ιεροσόλυμα, κατά την χριστιανική αρχαιότητα, την ημέρα του Σταυρού γίνονταν γιορτή λαμπρή. Δεν είναι λίγες οι φωνές της εποχής που μας το λένε. Μα πιο ωραία απ’ όλους, μια Ισπανίδα μοναχή, η Αιθερία, περιγράφει την εορτή στις επιστολές της προς τις αδελφές του μοναστηριού που ανήκε και τούτο λίγα χρόνια μετά την εύρεση του Σταυρού από την Αγ. Ελένη
Για ‘σενα ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, που πιστεύεις ότι δεν έχεις κανέναν. Που πιστεύεις ότι είσαι μόνος. Δεν είμαστε για την μοναξιά πλασμένοι! Ήρθε ο Χριστός στον κόσμο να διαλύσει τη δική σου, τη δική μου, την ψευτιά του καθένα
Οι καταραμένοι μιας κοινωνίας που σκορπίζει κατάρες, μπορεί να κρύβουν παράδεισο που εμείς αδυνατούμε να δούμε, πόσο μάλλον να ζήσουμε.
Πριν αρκετό καιρό, ήρθε μια γυναίκα, γύρω στα πενήντα πέντε και μου ‘δωσε μια μπλούζα. Την ρώτησα τι ακριβώς ζητούσε κι εκείνη μου απάντησε πως ήθελε να την σταυρώσω πάνω στην Αγ. Τράπεζα, ώστε αφού την βάλει ο γιος της, χωρίς αυτός να ξέρει ότι αγιάστηκε, να μπει στον ίσιο δρόμο. Την ρώτησα πόσα χρόνια πάει στην εκκλησία κι εκείνη μου απάντησε ότι εκκλησιάζεται από μικρό παιδί.
Δεν αντέχουμε με τίποτα τον χρόνο. Νομίζουμε ότι τον κοροϊδεύουμε με επιχειρήματα νεότητας. Ο σύγχρονος πλαστικός πολιτισμός ανδρώθηκε πάνω στον φόβο του χρόνου που περνά. Οι περισσότερες γυναίκες αναζητούν τρόπους να κρύψουν την ηλικία τους κι άντρες έχουν μια μανία να μπερδεύουν την νεότητα με την ικανότητα, και αντίστροφα
Αν πάρουμε ευθεία την Δεκελείας προς Μεταμόρφωση και απ’ την άλλη τη λεωφόρο Ηρακλείου προς τα πάνω, όλο και κάποιο λόφο, όλο και κάποιο ύψωμα θα βρούμε. Ας πάμε λοιπόν, κι ας μαζευτούμε, όλοι εμείς που καλούμαστε χριστιανοί. Ας κοιτάξουμε γύρω-γύρω τα βουνά και στο όνομα του Ιησού Χριστού να τους πούμε να μετακινηθούν
Μια μάνα όλοι προσκυνάμε. Βλέπεις την εικόνα της Παρθένου: κινήσεις γνωστές και γνώριμες, τυπωμένες στο υποσυνείδητο σου. Κι εσένα σ’ έσφιξε μια μάνα στην αγκαλιά της. Ό, τι αισθάνεται ο Χριστός κι εσύ το έχεις αισθανθεί. Τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος
Κοίτα άνθρωπε, εσύ κι εγώ που μάθαμε να κοιτάζουμε κάτω, για τα πάνω είμαστε πλασμένοι! Κοίτα πάνω, κοίτα που να φτάσουμε μπορούμε. Θέλει μιαν απόφαση: τη δική μας απόφαση. Το να σωθούμε ή όχι είναι στο χέρι σου και στο δικό μου. Ο Χριστός ό, τι έκανε, έκανε. Δίνει σ’ εμάς το χέρι και μας αφήνει εμάς ν’ αποφασίσουμε αν θα σηκωθούμε ή όχι
Μαρτύρων Αθηνοδώρου, Ακεψιμά, Ισιδώρου και Λέοντος. Γαϊανού και Γαΐου. Δομετίου, Νεοφύτου, Μαρτίνου, Νικολάου και Πρίσκου. Οσίων Αμβροσίου επισκόπου Μεδιολάνων (†397). Αμμούν του εν Νητρία. Γρηγορίου, Ιγνατίου, Ιωάννου του Ρώσου, Παύλου υποτακτικού, «του εν Παρηγοριά» και Γερασίμου ασκητού, του εξ Ευβοίας.
