Ο Κύριός μου και ο Θεός μου

📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «ΤΟΥ ΘΩΜΑ» (Ἰωάν. κ΄ 19-31) 🜋 01.05.2022

🙏 «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»
📜 «Ὅταν λοιπόν βράδιασε ἐκείνη τήν ἡμέρα τήν πρώτη τῆς ἑβδομάδας, καί ἐνῶ οἱ πόρτες ἦταν κλειστές, ἐκεῖ ὅπου ἦταν συγκεντρωμένοι οἱ μαθητές, λόγῳ τοῦ φόβου τῶν Ἰουδαίων, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καί στάθηκε στή μέση· καί λέγει σέ αὐτούς: Εἰρήνη ὑμῖν. Καί ὅταν εἶπε αὐτό, ἔδειξε σέ αὐτούς τά χέρια καί τήν πλευρά του. Τότε οἱ μαθητές χάρηκαν πού εἶδαν τόν Κύριο. Τότε εἶπε σέ αὐτούς πάλι ὁ Ἰησοῦς· Εἰρήνη ὑμῖν. Ὅπως ἀπέστειλε ἐμένα ὁ Πατήρ, καί ἐγώ ἀποστέλλω ἐσᾶς. Καί ὅταν εἶπε αὐτό, φύσησε καί λέγει σέ αὐτούς: Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· σέ ὅποιους συγχωρήσετε τίς ἁμαρτίες, νά εἶναι συγχωρημένες, σέ ὅποιους δέν τίς συγχωρήσετε, νά μένουν ἀσυγχώρητες. Ὁ Θωμᾶς ὅμως, ἕνας ἀπό τούς δώδεκα μαθητές, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, δέν ἦταν μαζί τους ὅταν ἦλθε ὁ Ἰησοῦς. Τοῦ ἔλεγαν, λοιπόν, οἱ ἄλλοι μαθητές: Εἴδαμε τόν Κύριο. Αὐτός τούς εἶπε: Ἄν δέν δῶ στά χέρια του τό σημάδι ἀπό τά καρφιά, καί δέν βάλω τό δάκτυλό μου στό σημάδι τῶν καρφιῶν καί δέν βάλω τό χέρι μου στήν πλευρά του, δέν θά πιστέψω. Καί ὕστερα ἀπό ὀκτώ ἡμέρες ἦταν πάλι οἱ μαθητές του μέσα στό σπίτι καί ὁ Θωμᾶς μαζί τους. Ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς ἐνῶ οἱ πόρτες ἦταν κλειστές, στάθηκε στή μέση καί εἶπε: Εἰρήνη ὑμῖν. Κατόπιν λέγει στόν Θωμᾶ: Φέρε ἐδῶ τό δάκτυλό σου καί κοίταξε τά χέρια μου, καί φέρε τό χέρι σου καί βάλε το στήν πλευρά μου, καί μή γίνεσαι ἄπιστος ἀλλά πιστός. Καί ἀποκρίθηκε ὁ Θωμᾶς καί εἶπε σέ αὐτόν: Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου. Λέγει σέ αὐτόν ὁ Ἰησοῦς: Πίστεψες, ἐπειδή μέ εἶδες· μακάριοι ὅσοι πίστεψαν χωρίς νά ἔχουν δεῖ. Ὁ Ἰησοῦς βέβαια ἐπιτέλεσε καί ἄλλα πολλά θαύματα μπροστά στούς μαθητές του, τά ὁποῖα δέν ἔχουν γραφεῖ στό βιβλίο τοῦτο· αὐτά ἔχουν γραφεῖ γιά νά πιστέψετε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, καί ἀφοῦ πιστεύετε, νά ἔχετε ζωή στό ὄνομά του. »

🜋 ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα, πρώτη μετά τήν κλητή καί ἁγία ἡμέρα τοῦ Πάσχα, τή βασιλίδα τῶν ἑορτῶν καί τῶν ἡμερῶν ὁλοκλήρου τοῦ ἔτους, καί ἐπιτελοῦμε τά ἐγκαίνια τοῦ κατά ἑβδομάδα ἀνακυκλούμενου ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Τό κέντρο τῆς πίστης καί τοῦ βίου μας, ἀλλά καί τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, λειτουργικά, πνευματικά καί ὀντολογικά, εἶναι ἀναμφισβήτητα τό μέγα γεγονός τῆς Ἀναστάσεως. Σέ παλαιότερη ἐποχή ἡ σημερινή Κυριακή ὀνομαζόταν «καινή», ἀλλά καί Κυριακή «ἐν λευκοῖς», διότι κατ’ αὐτήν οἱ νεοφώτιστοι, οἱ ὁποῖοι κατηχήθηκαν κατά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή καί ἔλαβαν τό βάπτισμα κατά τό Μεγάλο Σάββατο, ὁπότε ἐτελεῖτο λαμπρά καί πανηγυρικά βαπτισματική θεία Λειτουργία, φορώντας συμβολικά λευκούς χιτῶνες καί ἐνδύματα, ἀπεκδύονταν τά λευκά αὐτά ἱμάτια ὀκτώ ἡμέρες μετά, εἰσερχόμενοι πλέον ὡς νέα μέλη στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.

🜋 Μιά μόνιμη παρανόηση
Αὐτή ἡ ἡμέρα ἐπίσης εἶναι σέ ὅλους μας γνωστή ὡς Κυριακή τοῦ Θωμᾶ· εἶναι δηλαδή ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τό ὄνομα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἀποστόλου καί μαθητοῦ τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος, ὅπως εὐαγγελικῶς πληροφορούμαστε, δέν ἦταν παρών ὅταν ὁ Χριστός ἐμφανίστηκε ἀμέσως μετά τήν Ἀνάστασή του στούς λοιπούς Ἀποστόλους. Γιά τόν λόγο αὐτό φαίνεται ὅτι ὁ Ἀπόστολος διατηροῦσε ἀμφιβολία γιά τό γεγονός. Ἐπιθυμώντας μετά τή σχετική ἐνημέρωση ἀπό τούς Ἀποστόλους μέ σφοδρή ἐπιθυμία νά συναντήσει τόν Κύριό του, πονοῦσε, ὅπως καί οἱ ὑπόλοιποι, γιά τόν χωρισμό καί ἡ καρδιά του σκιρτοῦσε ἀπό τόν πόθο νά δεῖ τόν Διδάσκαλο, νά ψηλαφήσει τίς πληγές ἀπό τό Πάθος του στίς ἄχραντες παλάμες καί τήν ἁγία του πλευρά.

Νά, λοιπόν, πού ὁ ἀναστημένος Ἰησοῦς, ὀκτώ ἡμέρες μετά τήν Ἀνάστασή του, ἐμφανίζεται καί πάλι στόν χορό τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἀπό τόν ὁποῖο αὐτή τή φορά δέν ἔλειπε ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς, καί τόν προσ καλεῖ νά πλησιάσει καί νά δεῖ, ἀλλά καί νά ψηλαφήσει τά σημάδια τῶν πληγῶν στό πανάγιο σῶμα του. Πραγματικά, σέ αὐτή τήν εὐλογημένη κοινωνία ὁ Θωμᾶς ἀναγνώρισε τόν Διδάσκαλο ὁμολογώντας τον μέ τή συγκλονιστική πρός αὐτόν φράση: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου».

🜋 Ἡ ἄρση τῆς παρεξήγησης
Ἄς δοῦμε ὅμως γιά λίγο καί ἄς προσπαθήσουμε νά κατανοήσουμε τή φράση πού ὡς πρῶτο ἀναστάσιμο χαιρετισμό, φωτοφόρο καί φωτιστικό, ἐπιλέγει ὁ Δεσπότης Χριστός νά ἀπευθύνει στόν ἀπόστολο Θωμᾶ, στούς λοιπούς Ἀποστόλους καί σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη, τήν τότε καί τήν ἐπέκεινα, λέγοντας τό «Εἰρήνη ὑμῖν». Μεταδίδει τήν εἰρήνη στόν Θωμᾶ ὁ Χριστός, διότι αὐτή ὡς «δώρημα τέλειον», ἀλλά καί ὡς ἐσωτερική κατάσταση, ἀπό τόν Θεό πάντοτε δωρίζεται γιά νά τόν γνωρίσει ὁ ἄνθρωπος. Αὐτή φωτίζει τόν νοῦ τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ, ὥστε νά δεῖ «καθώς ἐστι τόν Κύριον».

Ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία πληροφόρησε τόν Θωμᾶ καί μετέβαλε ἐντός του τήν καλή δυσπιστία σέ σωτήρια ὁμολογία τόσο κατά τή στιγμή ἐκείνη, ὅσο καί καθ’ ὅλη τή διάρκεια τῆς ὑπόλοιπης ζωῆς του. Ἔτσι, ἀξιώθηκε νά πολιτευθεῖ ὄχι βεβαίως ὡς ἄπιστος –προσωνύμιο τό ὁποῖο ἀδίκως κουβαλᾶ– ἀλλά ὡς γνήσιος μαθητής τοῦ Χριστοῦ, κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου του στά πέρατα τοῦ τότε κόσμου καί γενναιότατος ἀθλητής καί μάρτυρας τοῦ ὀνόματός του.

Μεταδίδει τήν εἰρήνη ὅμως ὁ Χριστός πλεγμένη περίτεχνα μέ τή χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί στούς ἁγίους Ἀποστόλους, γιατί αὐτή καί μόνο μπορεῖ νά ἀποτελέσει ἀρραγές θεμέλιο γιά τή μετέπειτα πορεία τους πρός τήν Ἁγία Πεντηκοστή, ἀλλά καί ἱερά παρακαταθήκη γιά τή συνέχεια τοῦ ἔργου του «πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει».

Ἀποδέκτες τῆς εἰρήνης τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε, ἄν τό ἐπιθυμοῦμε, νά θυμηθοῦμε ὅτι εἴμαστε καί ἐμεῖς. Ὅλοι ὅσοι ζοῦμε δύο χιλιάδες χρόνια μετά τήν ἐπί γῆς ἱστορική παρουσία του, ἔχουμε ὅσο ποτέ ἄλλοτε, ἀνάγκη τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ. Ζοῦμε τραγικά τήν ἑκούσια ἀπώλειά της ἀπό τή ζωή μας πλανώμενοι στά ἀδιέξοδα τῶν ἀλλότριων ἐπιλογῶν μας. Ἄς μεταλάβουμε, ἀδελφοί μου, ἀπό τόν Χριστό τό μεγάλο δῶρο τῆς εἰρήνης, ζώντας πραγματικά καί ἑορτάζον τας θεάρεστα τήν ἁγία Ἀνάστασή του.

🖋️Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ» 📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «ΤΟΥ ΘΩΜΑ» (Ἰωάν. κ΄ 19-31) 🜋 01.05.2022

🙏 «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου»
📜 «Οὔσης ὀψίας, τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ὅπου ἦσαν οἱ Μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. Ἐχάρησαν οὖν οἱ Μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν· καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπών, ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον. Ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς· ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν, ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. Ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι Μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν· ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου· καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου· καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη ὁ Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες, καὶ πιστεύσαντες. Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν Μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ. Ταῦτα δὲ γέγραπται, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. »

🙏ΑΜΗΝ
∾
«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ», τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» 📜 3596