Ἔχετε θάρρος, ἐγώ εἶμαι, μή φοβᾶστε

📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ» (Ματθ. ιδ΄ 22-34) 🜋 14.08.2022

🙏 «Ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε»
📜 «Ἐκεῖνον τόν καιρόν, ὁ Ἰησοῦς ἀνάγκασε τούς μαθητές του νά ἐπιβιβαστοῦν στό πλοῖο καί νά μεταβοῦν στήν ἀπέναντι ὄχθη πρίν ἀπό αὐτόν, μέχρις ὅτου ὁ ἴδιος ἀφήσει τά πλήθη. Καί ἀφοῦ ἄφησε τά πλήθη νά φύγουν, ἀνέβηκε στό ὄρος μόνος του γιά νά προσευχηθεῖ. Ὅταν βράδιασε, ἦταν μόνος ἐκεῖ. Τό πλοῖο ἦταν ἤδη στή μέση τῆς θάλασσας, κλυδωνιζόμενο ἀπό τά κύματα· γιατί ἦταν ἀντίθετος ὁ ἄνεμος. Κατά τήν τέταρτη βάρδια τῆς νύχτας (ξημερώματα), ἦλθε σέ αὐτούς ὁ Ἰησοῦς περπατώντας ἐπάνω στή θάλασσα. Καί ὅταν τόν εἶδαν οἱ μαθητές νά περπατᾶ ἐπάνω στή θάλασσα, τρόμαξαν καί εἶπαν ὅτι εἶναι φάντασμα, καί ξεφώνισαν ἀπό τόν φόβο τους. Ἀμέσως τούς μίλησε ὁ Ἰησοῦς καί εἶπε: Ἔχετε θάρρος, ἐγώ εἶμαι, μή φοβᾶστε. Ἀφοῦ τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ Πέτρος, εἶπε: Κύριε, ἄν εἶσαι σύ, πρόσταξέ με νά ἔλθω σέ ἐσένα ἐπάνω στά νερά. Αὐτός εἶπε· Ἔλα. Καί ἀφοῦ κατέβηκε ὁ Πέτρος ἀπό τό πλοῖο, βάδισε ἐπάνω στά νερά γιά νά ἔλθει πρός τόν Ἰησοῦ. Καθώς ὅμως ἔβλεπε δυνατό τόν ἄνεμο φοβήθηκε, καί ὅταν ἄρχισε νά βυθίζεται, φώναξε καί εἶπε: Κύριε, σῶσε με. Ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ ἅπλωσε τό χέρι, τόν ἔπιασε καί τοῦ λέγει: Ὀλιγόπιστε! Γιατί δίστασες; Καί ὅταν μπῆκαν στό πλοῖο, κόπασε ὁ ἄνεμος· ὅσοι δέν ἦσαν στό πλοῖο ἦλθαν καί τόν προσκύνησαν καί ἔλεγαν: Πράγματι, εἶσαι Υἱός τοῦ Θεοῦ. Καί ἀφοῦ διέσχισαν τή θάλασσα, ἦλθαν στήν περιοχή τῆς Γεννησαρέτ.»

🜋 ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Κυριακή σήμερα, ἐνάτη στή σειρά τῶν περικοπῶν τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου καί παραμονή συνάμα τῆς μεγάλης θεομητορικῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἐνώπιόν μας τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τοῦ χορηγοῦ κάθε ἀγαθοῦ στόν ἄνθρωπο. Παρακολουθοῦμε νά ἐπεμβαίνει καί πάλι ὁ Θεός στή φυσική ροή τῶν πραγμάτων, νά ἐκπλήσσει ὠφέλιμα τόν ἄνθρωπο πού πιστεύει σέ ἐκεῖνον καί νά ἀποδεικνύει διδακτικώτατα ὅτι ὅπου καί ὅταν ἐκεῖνος ἐπιθυμεῖ, νικιέται ἡ τάξη τῆς φύσης. Εἶναι τρισμέγιστη ἡ εὐεργεσία πού σήμερα συμβαίνει μπροστά στά μάτια τῶν παρόντων πού παρακολουθοῦν μέ θαυμασμό τά σημεῖα, ἀλλά καί πολλαπλάσια γιά ὅλες τίς γενεές τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, πού μέσα ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς Καινῆς Διαθήκης, εἴτε ἰδιωτικά, εἴτε στή θεία λατρεία, ἐπιθυμοῦμε νά κοινωνήσουμε μέ τή χάρη πού ἀπορρέει ἀπό τά ἱερά κείμενα, ἀλλά καί νά πιστέψουμε ἀκράδαντα στή δύναμη τῆς ἐπέμβασης τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Τοῦ Θεοῦ πού πάντοτε μέσα στό πέλαγος τῆς πατρικῆς του ἀγάπης ἐπιθυμεῖ νά γίνουμε μέτοχοι τῆς δικῆς του ζωῆς καί νά ζήσουμε πλούσια τή χάρη αὐτῆς τῆς δωρεᾶς.

🜋 «Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν»
Τί ἑλκύει ὅμως τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀγαθότητα τοῦ ὁποίου εἶναι πάντοτε δεδομένη; Ἀσφαλῶς ἡ ἐν ἐλευθερίᾳ δική μας πρόσκληση νά ἔρθει καί νά γίνει ἔνοικος τῆς καρδιᾶς μας· τό δικό μας «ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν», πού χρειάζεται νά συνοδεύεται ἀπό τήν προσωπική μας ἀπόφαση γιά τήν ὑποδοχή τοῦ μεγάλου ἐπισκέπτου καί γιά τή συγ κατοίκηση μαζί του. Μέ ἄλλα λόγια, τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας ἀναντίρρητα ἑλκύει μιά πράξη πού ἐκεῖνος μᾶς παρέδωσε, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν προσευχή.

🜋 Ἡ εὐεργεσία τῆς προσευχῆς
Χωρίς ἐμένα, μᾶς εἶπε, τίποτε δέν μπορεῖτε νά κατορθώσετε. Ἐμεῖς βέβαια ἀγνοώντας τον συχνότατα, ματαιοπονοῦμε ἀπό τά φαινομενικά πιό ἁπλά μέχρι καί τά πιό δύσκολα πού νομίζουμε ὅτι μποροῦμε τάχα νά κατορθώσουμε. Σήμερα, παρά τό ὀλιγόλογο τῆς περικοπῆς, βλέπουμε ὡραιότατες εἰκόνες μέ τίς ὁποῖες ὁ ἱερός συγγραφέας μᾶς δίνει τή δυνατότητα μέ παρομοιώσεις νά ταξιδέψουμε στήν καθημερινή μας πραγματικότητα. Μέσα ἀπό αὐτές μποροῦμε νά κατανοήσουμε τό ποικιλότροπο τῶν δαιμονικῶν προσπαθειῶν νά μᾶς ἐμφυτεύσουν τόν φόβο καί νά μᾶς πείσουν ὅτι δέν ἔχουμε ὅπλα νά πολεμήσουμε. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, σάν γλυκιά ἀνατολή στό σκοτάδι κάθε ἐποχῆς, φανερώνεται ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τήν κατάλληλη ὥρα καί στιγμή γιά νά πληρώσει τά πάντα μέ τή δική του ἁγιαστική καί σωστική παρουσία.

🜋 Ἡ δική μας ἐπιλογή

Ὁ Τριαδικός μας Θεός μᾶς ἀξίωσε νά ἔρθουμε στόν κόσμο, μᾶς προίκισε μέ τό κατ’ εἰκόνα, ὥστε ἐργαζόμενοι τό καθ’ ὁμοίωσιν νά γίνουμε κατά χάριν θεοί καί νά ζήσουμε τή χαρά τῆς Βασιλείας. Στό διάβα μας ἀπό τή ματαιότητα αὐτοῦ τοῦ κόσμου δέν μᾶς ἔχει ἀφήσει ἀπαρηγόρητους καί ἀβοήθητους. Αἰσθανόμαστε πολλές φορές καί ἐμεῖς τό πλοῖο τῆς δικῆς μας ζωῆς νά κλυδωνίζεται ἀπό τόν ἄνεμο, νά κινδυνεύει νά καταποντισθεῖ ἀπό τίς πολυώνυμες δυσχέρειες, ἀποτυχίες, ἀστοχίες καί ἀσθένειές μας, ἀπό τά σφάλματα καί τά προβλήματά μας. Ὁ ἄνεμος φυσᾶ συχνότατα ἐνάντιος, ὅμως ἰσχυρότερη, καί ἄς εἶναι φαινομενικά ἀσθενής μέ τά κριτήρια τοῦ κόσμου, εἶναι πάντοτε ἡ λεπτή αὔρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅσο καλοῦμε τόν Παράκλητο στή ζωή μας προσερχόμενοι, ὅσο ἀδειάζουμε ἀπό τά δικά μας προγράμματα καί τή δική μας κρίση, «ἐμεῖς τά βιαστικά κι ἄπειρα ὄντα τῆς στιγμῆς», τόσο ἀφήνουμε τόν Θεό νά κατευθύνει καί νά γεμίσει κάθε χαραμάδα τῆς ζωῆς μας.

Ὁ Θεός πολλές φορές ἀρχίζει νά δρᾶ, περπατώντας πάνω στά ἀφρισμένα κύματα, ἐκεῖ πού οἱ προβλέψεις καί οἱ ἀνθρώπινες ἐπεμβάσεις ἐξ αντλοῦνται. Ἄς μήν ξεχνοῦμε ποτέ ὅτι δέν ἀναπαύεται νά περπατᾶ μόνος, ἀλλά ὄντας χθές καί σήμερα ὁ αὐτός εἰς τούς αἰῶνες, ἁπλώνει τά χέρια γιά νά πιάσει τά δικά μας στίς ἄχραντες παλάμες του καί νά μοιραστεῖ μαζί μας ὅσα ἀγαθά χωρεῖ ἡ πατρική του πρόνοια.

🖋️Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ» (Ματθ. ιδ΄ 22-34) 🜋 14.08.2022

🙏 «Ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε»
📜 «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς Μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον, καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. Καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους, ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. Ὀψίας δὲ γενομένης, μόνος ἦν ἐκεῖ. Τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. Τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ Μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα, ἐταράχθησαν, λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι· καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. Εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς, λέγων· Θαρσεῖτε· ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. Ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος, εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. Ὁ δὲ εἶπεν· Ἐλθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος, περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα, ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. Βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρόν, ἐφοβήθη· καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι, ἔκραξε, λέγων· Κύριε, σῶσόν με. Εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα, ἐπελάβετο αὐτοῦ, καὶ λέγει αὐτῷ· Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας; Καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον, ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος. Οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς εἶ. Καὶ διαπεράσαντες, ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.»

🙏ΑΜΗΝ

«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ», τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» 📜 3611