Ευλογημένος ο Ερχόμενος

«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ» 📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ» (Ἰωάν. ιβ΄ 1-18) 🜋 17.04.2022

🙏 Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος
📜 «Ἕξι ἡμέρες πρίν ἀπό τό Πάσχα ἦλθε ὁ Ἰησοῦς στή Βηθανία, ὅπου ἦταν ὁ Λάζαρος πού εἶχε πεθάνει, τόν ὁποῖον ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Ἐκεῖ τοῦ παρέθεσαν δεῖπνο, καί ἡ Μάρθα διακονοῦσε· ὁ Λάζαρος ἦταν ἕνας ἀπό τούς συνδαιτυμόνες μαζί μέ αὐτόν. Τότε ἡ Μαρία, ἀφοῦ πῆρε μιά λίτρα μύρου γνησίου νάρδου, πού ἦταν πανάκριβο, ἄλειψε τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ καί σκούπισε τά πόδια του μέ τά μαλλιά της· τό σπίτι γέμισε μέ τή μυρωδιά τοῦ μύρου. Τότε λέγει ἕνας ἀπό τούς μαθητές του, ὁ Ἰούδας, ὁ γιός τοῦ Σίμωνος, ὁ Ἰσκαριώτης, αὐτός πού ἔμελλε νά τόν παραδώσει: Γιατί αὐτό τό μύρο δέν πωλήθηκε ἀντί τριακοσίων δηναρίων, τά ὁποῖα νά δοθοῦν στούς φτωχούς; Αὐτό τό εἶπε ὄχι ἀπό ἐνδιαφέρον γιά τούς φτωχούς, ἀλλά ἐπειδή ἦταν κλέφτης καί διαχειριζόταν τό ταμεῖο καί ἀφαιροῦσε ἐκεῖνα πού ἔβαζαν μέσα. Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε: Ἄφησέ την, τό φύλαξε γιά τήν ἡμέρα τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου. Γιατί τούς φτωχούς τούς ἔχετε πάντοτε μαζί σας, ἐνῶ ἐμένα δέν μέ ἔχετε πάντοτε. Τότε πολύς ὄχλος ἀπό τούς Ἰουδαίους πληροφορήθηκε ὅτι εἶναι ἐκεῖ, καί ἦλθαν ὄχι μόνο γιά τόν Ἰησοῦ, ἀλλά γιά νά δοῦν καί τόν Λάζαρο, τόν ὁποῖον ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Ἀποφάσισαν οἱ ἀρχιερεῖς νά θανατώσουν καί τόν Λάζαρο, ἐπειδή πολλοί ἀπό τούς Ἰουδαίους πήγαιναν γιά αὐτόν καί πίστευαν στόν Ἰησοῦ. Τήν ἑπόμενη ἡμέρα, πολύς ὄχλος, πού εἶχε ἔλθει στήν ἑορτή, ὅταν ἄκουσαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔρχεται στά Ἱεροσόλυμα, πῆραν κλαδιά φοινίκων καί βγῆκαν νά τόν προϋπαντήσουν, καί φώναζαν· «Ὡσαννά, νά εἶναι εὐλογημένος ἐκεῖνος πού ἔρχεται στό ὄνομα τοῦ Κυρίου», ὁ βασιλιάς τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ βρῆκε ἕναν μικρό ὄνο, κάθισε ἐπάνω του, ὅπως λέγει ἡ Γραφή: «Μή φοβᾶσαι, θυγατέρα Σιών· νά, ὁ βασιλιάς σου ἔρχεται καθισμένος ἐπάνω σέ πουλάρι ὄνου». Αὐτά στήν ἀρχή δέν τά κατάλαβαν οἱ μαθητές του, ἀλλά ὅταν δοξάστηκε ὁ Ἰησοῦς, τότε θυμήθηκαν ὅτι αὐτά ἦταν γραμμένα γιά αὐτόν, καί ἔτσι τοῦ τά ἔκαναν. Καί ὁ κόσμος πού ἦταν μαζί του μιλοῦσε γιά αὐτόν ὅταν φώναξε τόν Λάζαρο ἀπό τό μνημεῖο καί τόν ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Γιά αὐτό καί τόν προϋπάντησε ὁ κόσμος, ἐπειδή δηλαδή ἄκουσαν ὅτι τέλεσε αὐτό τό θαῦμα. »

🜋 Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ
Κυριακή τῶν Βαΐων σήμερα, ἀρχή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ὁ Κύριός μας ἔρχεται «πρός τό ἑκούσιον πάθος». Εἰσέρχεται στήν Ἁγία Πόλη «ἐπί πώλου ὄνου καθεζόμενος» ὁ βασιλιάς τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὁ Κτίστης καί Δημιουργός τοῦ σύμπαντος, ὁ πάντων τῶν αἰώνων κυβερνήτης καί τῆς οἰκουμένης δίκαιος κριτής, ὁ ὁποῖος ἐπιλέγει τήν πλάτη ἑνός ταπεινοῦ ζώου γιά νά εἰσέλθει στά Ἱεροσόλυμα. Ὁδός ταπεινώσεως καί ἀπαρνήσεως ὁποιασδήποτε ὑπερβολῆς εἶναι ἡ πρότασή του γιά τή δική μας ἐμπειρία καί βίωση τῆς ἑβδομάδας τοῦ Πάθους.

🜋 Ἕνας μεγάλος πειρασμός
Μέγας καί ὁρατός ὁ κίνδυνος τῆς ἐπιφανειακῆς «συμπάθειας» πρός τόν πάσχοντα Δημιουργό, ὁ πειρασμός νά νικήσει τό «φαίνεσθαι» τήν οὐσία, νά θεωρήσουμε καί πάλι ἀξιολύπητο τόν Χριστό πού πάσχει θέλων. Ἀδηφάγος πνευματικά ἡ πρόκληση νά ξεχάσουμε ὅτι ἐπί τοῦ Σταυροῦ δέν θά δοῦμε σέ λίγο ἕναν ἀθῶο πού ἐξαιτίας μιᾶς δικαστικῆς πλάνης καταδικάσθηκε σέ θάνατο, ἀλλά τόν «κατάστικτον τοῖς μώλωψι καί πανσθενουργόν», τόν κατακαλυμμένο μέ πληγές καί συνάμα παντοδύναμο Θεό, ὅπως ψάλλουμε τό Μέγα Σάββατο· αὐτόν, δηλαδή, ὁ ὁποῖος ἔγινε φτωχός ὄντας πλούσιος, γιά νά πλουτίσουμε ἐμεῖς μέ τή δική του φτώχεια.

Ἄς δοῦμε ὅμως κατά σειρά ὁρισμένα διδακτικότατα ἀπό τήν εὐαγγελική διήγηση τῆς σημερινῆς μεγάλης δεσποτικῆς ἑορτῆς. Ὁ Ἰούδας, «ὁ δοῦλος καί δόλιος», ἐκπρόσωπος τῶν δούλων καί οἰκείων τοῦ διαβόλου κάθε ἐποχῆς καί χρονικῆς στιγμῆς, ἀνησυχεῖ τάχα γιά τούς φτωχούς. Τόν πληγώνει δῆθεν ὅτι δίνονται χρήματα γιά τό πολύτιμο μύρο μέ τό ὁποῖο ἡ Μαρία, ἡ ἀδερφή τοῦ Λαζάρου, ἄλειψε τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ, ἐνῶ μποροῦσαν νά δοθοῦν στούς φτωχούς. Αἰτία καί τῆς δικῆς του συμπεριφορᾶς καί ὅσων μιμούμαστε τή διαγωγή του ἡ κλοπή, καί μάλιστα διπλή. Ἦταν αὐτός πού διατηροῦσε τό ταμεῖο ἀφαιρώντας ἀπό τό περιεχόμενό του πρός ἴδιον ὄφελος· κλοπή ἁπλή μέν, συνήθης στά ἀνθρώπινα, δέν τόν βαρύνει ὅμως μόνον αὐτή. Ὁ Ἰούδας, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε «ἠβουλήθη συνιέναι», μέ τρόπο προπετή καί ἀχάριστο κατηγορεῖ τώρα τόν πατέρα ὅτι δέν ἐνδιαφέρεται γιά τά παιδιά του. Διατείνεται μέ θράσος ὅτι ὁ ἴδιος ἔχει μέσα του μεγαλύτερη ἀγάπη καί μέριμνα ἀπό τόν Ἰησοῦ, πού ἐπί τρία ὁλόκληρα χρόνια ἐνώπιόν του δέν ἔπαψε νά εὐεργετεῖ, νά θαυματουργεῖ στούς φτωχούς, ἐμπερίστατους καί περιφρονημένους αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστός βρίσκεται στήν οἰκία τοῦ φίλου του Λαζάρου καί, ἐνῶ ὅλα αὐτά καί πάμπολλα ἄλλα ἄρρητα συμβαίνουν, πλῆθος κόσμου ἔχει συγκεντρωθεῖ γιά νά δοῦν τόσο τόν Λάζαρο πού ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, ὅσο καί ἐκεῖνον πού τόν ἀνέστησε. Οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ ἄρχοντες τοῦ λαοῦ ἔχουν ἤδη ἀντιληφθεῖ ὅτι ὁ Λάζαρος ἀποτελεῖ αἰτία νά πιστέψουν πολλοί στόν Χριστό. Τά σύννεφα λοιπόν, παρά τό χαρμόσυνο κλίμα καί τά «ὡσαννά» τῆς ἑπόμενης ἡμέρας, ἔχουν ἤδη πυκνώσει πάνω ἀπό τήν Ἁγία Πόλη, τό ἡφαίστειο τῆς κακίας στίς καρδιές τῶν Ἰουδαίων ἤδη ἀρχίζει νά ἐκρήγνυται. «Τῶν θεοκτόνων ὁ ἑσμός» ἤδη κινεῖται καί «βουλεύεται κενά» κατά τοῦ μόνου ἀθώου, αὐτοῦ πού ἄνοιξε πλεῖστες ὅσες φορές τό στόμα καί τήν ἀγκαλιά του γιά νά τούς δείξει τήν ἀλήθεια, νά τούς φωτίσει τό σκοτάδι, νά τούς καλέσει σέ μετάνοια.

🜋 «Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ»
Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς σημερινῆς ἁγίας ἡμέρας, ἀφοῦ ἀναφέρεται στό γεγονός τῆς ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου, τελειώνει μέ τή φράση: «Διά τοῦτο καί ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτόν πεποιηκέναι τό σημεῖον»· γιά αὐτό δηλαδή καί τόν προϋπάντησε τό πλῆθος μέ τρόπο θριαμβευτικό, ἐπειδή ἄκουσαν πώς εἶχε κάνει αὐτό τό θαυματουργικό σημεῖο. Ἡ δίψα γιά τό θαῦμα θά ἦταν ἀσφαλῶς ἁγία, ἐάν ὁδηγοῦσε τόν ἄνθρωπο στήν ἀληθινή πίστη πρός τόν θαυματουργό. Ἄς προσέξουμε λοιπόν πολύ μήπως, ὅπως τότε τή δίψα διαδέχθηκε τό «ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν», μέ τόν ἴδιο τρόπο γίνουν καί οἱ δικές μας ἐπιλογές ἕνα ἀκόμη καρφί στό πανάγιο σῶμα τοῦ Κυρίου. Τό Πάσχα τοῦ Κυρίου ἐγγίζει· «μή μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ».

🖋️Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ» 📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ» (Ἰωάν. ιβ΄ 1-18) 🜋 17.04.2022

🙏 Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος
📜 «Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. Ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. Ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. Λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· Διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; Εἶπε δὲ τοῦτο, οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ’ ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. Εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· Ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. Τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ´ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ’ ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. Ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς, ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, ὅτι πολλοὶ δι’ αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν. Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων, καὶ ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν αὐτῷ καὶ ἔκραζον· «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου», βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. Εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον, ἐκάθισεν ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· «Μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδού, ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου». Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ’ ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ’ αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ’ αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν· διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. »

🙏ΑΜΗΝ
⳩
«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ», τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» 📜 3594