Ημερολόγιο Τεσσαρακοστής Α’

Πέρασε η πρώτη εβδομάδα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Αφού συγχωρεθήκαμε στον εσπερινό της Συγνώμης, Κυριακή της Τυρινής βράδυ, αρχίσαμε την πορεία στο πνευματικό τούτο στάδιο. Όλα αρχίζουν πάντα με μια συγνώμη: έτσι μας μαθαίνει ο Χριστός. Κοίτα τον Αδάμ, όταν ξεκινά η ανθρώπινη ιστορία, μακριά από το Θεό: ο Αδάμ δεν ζητά συγνώμη. Μένει αμετανόητος. Ρίχνει τις ευθύνες αλλού και η γυναίκα το ίδιο. Ούτε καν σκέφτηκαν να ζητήσουν συγνώμη! Ο Χριστός μας αυτό μας μαθαίνει. Αυτό πάνω στο Γολγοθά ο ίδιος κάνει! Ο Χριστός μας μαθαίνει με “συγνώμη” να ξεκινάμε τα πάντα. Σαρακοστή σημαίνει αγώνας για Ανάσταση. Για τα παιδιά της Εκκλησίας, αυτό θα πει, πρώτα απ’ όλα, συγνώμη.

Συγχωρεμένη αντάμωσε η οικογένεια το επόμενο μεσημέρι της Καθαροδευτέρας. Να χαρούμε συγχωρεμένοι. Οι λαογράφοι λένε ότι παρόλο τον “πένθιμο” χαρακτήρα της Μ. Τεσσαρακοστής, οι Ρωμιοί γιορτάζουμε τα κούλουμα σαν ανάμνηση του εορτασμού για την μεγάλη εορτή της Μεταμόρφωσης που τελούνταν σαράντα ημέρας πριν από το Πάσχα, τα παλαιά χρόνια. Μεγάλη γιορτή για το ρωμαίικο. Πόσοι λόγοι εκφωνήθηκαν από τους Πατέρες για την εορτή αυτή που μεταφέρθηκε για λειτουργικούς λόγους τον Αύγουστο. Μας έμειναν ωστόσο τα κούλουμα. Συγχωρεμένοι γιορτάζουμε όλοι μαζί και μοιραζόμαστε τη λαγάνα, το κοινό ψωμί, που το κόβουμε με το χέρι. Είμαστε λαός ευχαριστιακός! Συμπολιάστηκαν τα έθιμά μας με την κοινή πνευματική μας τροφή. Τον Άρτο που κατέβηκε από τον Ουρανό.

Ασάλευτος ο λειτουργικός χρόνος της μητέρας Εκκλησίας, μας εισάγει στο Μυστήριο: ο Άρτος που αναζητούσαμε, η αληθινή τροφή που καταργεί ό,τι μας συμβιβάζει με τον θάνατο, μοιράζεται Προηγιασμένος, δορυφορούμενος από τις στρατιές των Αγγέλων, στη σιγή του “δι’ εύχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν..”. Στ’ αλήθεια, η είσοδος του ιερέα με τα Άγια, την τροφή των Αγίων, συνοψίζει τα έσχατα της Βασιλείας των Ουρανών. Να είσαι Άγιος, όπως εγώ είμαι Άγιος, λέει ο Κύριος κι όποιος τρέφεται και ποτίζεται από το Σώμα μου και το Αίμα μου, είμαι μαζί του κι αυτός μαζί μου. Αυτή είναι η πηγή του Αγιασμού της ζωής μας. Δεν υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι “να βρούμε τον Θεό”, έτσι αόριστα… Ας δούμε τους Αγίους επάνω στους τοίχους των Εκκλησιών, είναι για εμάς παραδείγματα. Διάδοχοι των τρόπων τους καλούμαστε να γίνουμε. Ο καθένας διαφορετική ζωή μα, η Πίστη, η Ελπίδα κι Αγάπη τους κάνουν ομολογητές όχι ενός ιδεολογήματος, αλλά του ίδιου του κοινού βιώματός τους. Τον ίδιο Χριστό πίστευε ο Απ. Πέτρος και τον ίδιο ο Αγ. Πορφύριος. Τον ίδιο Χριστό αγάπησε ο Άη-Γιώργης και ο Αγ. Νεκτάριος! Ίδια ομολογία έχουμε οι χριστιανοί.

Πιστεύουμε στο Χριστό που έγινε Πρόσωπο, τον Θεό που σαρκώθηκε μες την ιστορία των ανθρώπων. Δεν είναι κάποια ιδέα. Οι ιδέες φανατίζουν και στο φανατισμό, αγάπη δεν υπάρχει. Από Αγάπη ο Θεός περπάτησε μαζί μας, έφαγε μαζί μας, μας γιάτρεψε, μας ανέστησε! Αυτό ομολογούμε οι Χριστιανοί, αυτό που ζούμε στην Εκκλησία: Τι ωραίοι οι Χαιρετισμοί της Παναγίας! Αυτή την Σάρκωση δεν ομολογούμε; Οι Χαιρετισμοί ένα ολάκερο μάθημα Πίστεως, περίτρανη ομολογία, ότι στο Αμπέλι του Χριστού ανήκουμε. Με τη ζωή και την ομολογία μας συμφωνήσαμε μαζί με την Παναγία. Όλη η ιστορία των ανθρώπων μες τους Χαιρετισμούς υμνολογεί, το ναι της Θεοτόκου στο κάλεσμα του Θεού για Ζωή.

Ανθρώπινη ιστορία μέσα στην οποία η Εκκλησία για Αλήθεια αγωνίζεται. Χωρίς Αλήθεια, δεν έχει Ελευθερία, λέει ο Χριστός. Κι ενόσω απ’ τις εκκλησιές του ρωμαίικου δεν έχει πάψει η ευωδία του θυμιάματος από τους Χαιρετισμούς, χτυπά η Καμπάνα Ανάσταση, Κυριακή ημέρα! Την πίστη εορτάζουμε, που μας αναγέννησε στη Ζωή και μας οδηγεί στην Ανάσταση. Πίστη βιωμένη σε κάθε κύτταρο, σε κάθε ανάσα, κίνηση κι αχό. Έτσι, μπροστά στον κάθε “λιμοκοντόρο που σπουδάζει στα Παρίσια”, ξέρει πολύ καλύτερα που πηγαίνει η ζωή, η ταπεινή γερόντισσα που κάνει το σταυρό της, κατά τον Κόντογλου. Η Πίστη μας δεν είναι τυπολατρεία ή σύνολο κανόνων: στον καθένα από τον Θεό χαρίζεται. Αυτό όλοι μαζί μες την Εκκλησία του Χριστού ομολογούμε. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας, προ πάντως γιορτάζουμε με παρρησία, ότι αυτή η Πίστη μας στερέωσε και δεν κατακρημνιστήκαμε στις παγίδες του Κοσμοκράτορα.

Ιάσων Ιεροδ.