Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε

5.029 social media engagement

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «Τῶν ἁγίων μυροφόρων γυναικῶν» (Μάρκ. ιε΄ 43 – ις΄ 8) 🜋 08.05.2022

🙏 «Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε»
📜 «Τόν καιρό ἐκεῖνο, ἦλθε ὁ Ἰωσήφ πού καταγόταν ἀπό τήν Ἀριμαθαία, σημαντικό μέλος τοῦ Συνεδρίου, πού καί αὐτός ἀνέμενε τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος τόλμησε καί πῆγε στόν Πιλάτο καί ζήτησε τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Πιλάτος ἐξεπλάγη πού εἶχε ἤδη πεθάνει. Καί ἀφοῦ κάλεσε τόν ἑκατόνταρχο, τόν ρώτησε ἄν εἶχε πεθάνει πρό πολλῆς ὥρας. Ὅταν πληροφορήθηκε ἀπό τόν ἑκατόνταρχο, παραχώρησε τό σῶμα στόν Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ ἀγόρασε ἕνα σεντόνι καί τόν κατέβασε (ἀπό τόν σταυρό), τόν τύλιξε στό σεντόνι καί τόν τοποθέτησε σέ ἕνα μνημεῖο, πού ἦταν σκαλισμένο σέ βράχο, καί κύλησε ἕναν λίθο στήν εἴσοδο τοῦ μνημείου. Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰωσῆ παρακολουθοῦσαν ποῦ τόν ἔβαλαν. Ὅταν πέρασε τό Σάββατο, ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή καί ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου καί ἡ Σαλώμη ἀγόρασαν ἀρώματα γιά νά πᾶνε καί νά τόν ἀλείψουν. Πολύ πρωί, τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας (μετά τό Σάββατο), ἔρχονται στό μνημεῖο μόλις εἶχε ἀνατείλει ὁ ἥλιος. Καί ἔλεγαν μεταξύ τους: Ποιός θά μᾶς κυλήσει τόν λίθο ἀπό τήν εἴσοδο τοῦ μνημείου; Ὅταν ὅμως κοίταξαν καλά, βλέπουν ὅτι ὁ λίθος εἶχε κυλισθεῖ. Ἦταν πολύ μεγάλος. Καί ὅταν μπῆκαν στό μνημεῖο, εἶδαν ἕναν νεαρό πού καθόταν πρός τά δεξιά καί ἦταν ντυμένος μέ λευκή στολή, καί τρόμαξαν. Αὐτός τούς εἶπε: Μήν τρομάζετε. Ζητᾶτε τόν Ἰησοῦ τόν Ναζαρηνό τόν ἐσταυρωμένο; Ἀναστήθηκε, δέν εἶναι ἐδῶ. Νά, ὁ τόπος ὅπου τόν ἔβαλαν. Πηγαίνετε νά πεῖτε στούς μαθητές του καί στόν Πέτρο ὅτι θά μεταβεῖ πρίν ἀπό ἐσᾶς στή Γαλιλαία· ἐκεῖ θά τόν συναντήσετε, ὅπως σᾶς τό εἶπε. Καί ἀφοῦ βγῆκαν ἔξω, ἔφυγαν ἀπό τό μνημεῖο. Τίς εἶχε καταλάβει τρόμος καί ἔκπληξη, καί δέν εἶπαν τίποτε σέ κανέναν· γιατί φοβοῦνταν. »

🜋 Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
Ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς στόν λειτουργικό χρόνο τῆς Ἐκκλησίας μας δέν εἶναι μιά ἁπλή ἀνάπαυλα ἀπό τίς κουραστικές ἐργασίες τῆς ἑβδομάδος, μιά ἀπόδραση ἀπό τό συνεχές ἄγχος τῆς καθημερινότητάς μας. «Ἡ μία Σαββάτων», ὅπως ἀποκαλεῖται ἡ Κυριακή στήν Ἁγία Γραφή, λειτουργεῖ ὡς ἑβδομαδιαία ὑπόμνηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Τοῦτο δέ εἶναι ἀκόμη περισσότερο ἐμφανές κατά τήν τρέχουσα περίοδο. Μετά τή λαμπροφόρο Ἀνάσταση, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ὡς «ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις πανηγύρεων», ἔρχεται ἡ Κυριακή τοῦ Ἀντίπασχα, μέ τήν ὁποία ἐγκαινιάζεται ὁ κύκλος τοῦ ἑβδομαδιαίου ἑορτασμοῦ της.

Φτάνουμε ἔτσι στή σημερινή Κυριακή, ἡ ὁποία εἶναι ἀφιερωμένη στόν εὐσχήμονα βουλευτή Ἰωσήφ τόν ἀπό Ἀριμαθαίας, στόν λεγόμενο νυκτερινό μαθητή Νικόδημο καί στίς ἅγιες μυροφόρες γυναῖκες. Ὁρισμένες ἀπό αὐτές κατονομάζονται στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς θείας Λειτουργίας, ἀλλά καί στό ἑωθινό εὐαγγέλιο: Μαρία ἡ Μαγδαληνή, Μαρία τοῦ Ἰωσῆ, Μαρία τοῦ Ἰακώβου, Σαλώμη καί Ἰωάννα. Κατά ἀγαθή σύμπτωση μάλιστα, ἡ Ἐκκλησία μας συνεορτάζει σήμερα καί τή μνήμη τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

🜋 Μιά παραθεωρημένη ἀρετή
«Τολμήσας»· στή λέξη αὐτή συνοψίζεται ἡ ἰδιαίτερη ἀρετή τῶν ἁγίων μορφῶν πού σύμφωνα μέ τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας διακόνησαν τή θεόσωμο ταφή τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί ἀξιώθηκαν νά διακηρύξουν στόν κόσμο τήν ὑπερένδοξη Ἀνάστασή του. Ἄς μεταφερθοῦμε νοερά μέ ἀφορμή τήν εὐαγγελική περικοπή στόν φρικτό Γολγοθᾶ, καί ἄς ἀναλογιστοῦμε τά φοβερά γεγονότα πού συνέβησαν ἐκεῖ. Θά δοῦμε τόν Κύριό μας νά ὑποφέρει πάνω στόν Σταυρό, ἐγκαταλελειμμένος ἀπό ὅλους. Ὁ ζηλωτής Πέτρος τόν ἔχει ἤδη ἀπαρνηθεῖ τρεῖς φορές, ὁ θαρραλέος Θωμᾶς ἔχει ἐξαφανισθεῖ, οἱ Ἀπόστολοι πού εἶδαν μέ τά μάτια τους τόσα σημεῖα καί ἀξιώθηκαν μέ τή χάρη τοῦ Ἰησοῦ νά διενεργήσουν καί οἱ ἴδιοι ἄλλα τόσα, ἔχουν κρυφτεῖ κατατρομαγμένοι· «καί ἦταν ὅλα σιωπηλά, γιατί τά ᾽σκιαζε ἡ φοβέρα».

Ἄν ὅμως παρατηρήσουμε πιό προσεκτικά, θά διακρίνουμε τήν Παναγία Μητέρα του, τήν ἀδελφή της Μαρία τοῦ Κλωπᾶ, τόν ἀγαπημένο μαθητή Ἰωάννη, κι ἀκόμη τή σώφρονα Μαρία τή Μαγδαληνή νά συμπαραστέκονται στόν ἐσταυρωμένο Ἰησοῦ. Τούς θαρραλέους αὐτούς ἀνθρώπους δέν τούς «πτοῆσαν οἱ Πιλάτοι», δέν ἦσαν ἱκανοί νά τούς τρομάξουν οἱ κοσμοκράτορες τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου. Ὅμως ἡ ἀπολύτως ἀνθρώπινη αἴσθηση τοῦ ἀδιεξόδου τούς κυριεύει κι ἐκείνους ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἀφήνει τήν τελευταία του πνοή πάνω στόν Σταυρό, ἀναφωνώντας τό συγκλονιστικό «τετέλεσται». Πράγματι, ὅλα φαίνεται νά ἔχουν τελειώσει ὁριστικά τή φοβερή ἐκείνη ὥρα.

🜋 Ἡ ὑπέρβαση
Ὅσο ὅμως κι ἄν ἀπογοητεύονται, ὅσο κι ἄν ρέπουν πρός τήν ἀπελπισία, κάποιοι ἄνθρωποι τήν κρίσιμη ἐκείνη στιγμή θά θέσουν τή συναίσθηση τοῦ καθήκοντος πρός τόν παθόντα καί θανόντα Ἰησοῦ πάνω ἀπό τή φρόνηση, πού συχνά δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μεταμφιεσμένος φόβος. Ἡ ὑπέρβαση αὐτή, ἄλλωστε, τούς ἐξυψώνει ἐκεῖ, ὅπου «περισσότερη τιμή τούς πρέπει». Ὅπως ἡ μυθική Ἀντιγόνη, ὁ Ἰωσήφ θά ἀψηφήσει τήν τρομοκρατία τῶν μικρόψυχων ἀνθρώπων καί θά ἀπευθυνθεῖ μέ θάρρος καί παρρησία στόν ἄδικο κριτή πού καταδίκασε τόν μόνο δικαιοκρίτη σέ σταυρικό θάνατο. «Πέπαυται τόλμα μαθητῶν, Ἀριμαθαῖος δέ ἀριστεύει Ἰωσήφ». Μέ βοηθό τόν Νικόδημο, θά ἀποδώσει τίς πρέπουσες τιμές στό θεανδρικό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Δέν θά διστάσει μάλιστα νά παραχωρήσει ὡς φιλότιμος οἰκοδεσπότης τό ταφικό μνημεῖο πού προόριζε γιά τόν ἑαυτό του, στίς παρυφές τοῦ λόφου τῆς Σταύρωσης.

Οἱ γυναῖκες, ἀπό τήν ἄλλη, παρακολουθοῦν ἀπό μακριά. Πρίν ἀκόμη ξημερώσει, θά ξεκινήσουν τή δική τους ὁδοιπορία. Γνωρίζουν βέβαια ἐκ τῶν προτέρων ὅτι πρόκειται νά συναντήσουν ἐμπόδια φαινομενικά ἀνυπέρβλητα, ἀλλά παρ’ ὅλα αὐτά ἀποφασίζουν νά κινητοποιηθοῦν, «σά νά μήν ἦταν ἄλλος δρόμος πάνω σ’ ὁλάκερη τή γῆ, γιά νά περάσει ἡ Ἄνοιξη παρά μονάχα αὐτός…». Πῶς ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μεταμορφώνει τά πιό δειλά καί ἀδύναμα πλάσματα, ὅπως κατ’ ἐξοχήν ἐθεωροῦντο τήν ἐποχή ἐκείνη οἱ γυναῖκες, σέ διαπρύσιους κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως; Ὅποιος ἐντρυφήσει εἰδικά στόν βίο τῆς Μαγδαληνῆς, εὔκολα θά διαπιστώσει αὐτήν τήν ἀλήθεια. Ἄν λοιπόν θέλουμε, ἀδελφοί μου, νά ἀντλήσουμε ἕνα δίδαγμα ἀπό τή σημερινή περικοπή, ἄς εἶναι αὐτό: Ὅτι «θέλει ἀρετήν καί τόλμην ἡ ἐλευθερία».

🖋️Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

🙏 «Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε»
📜 «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον, καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν, εἰ ἤδη τέθνηκε· καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα, ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε. Καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος, ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. Καὶ ἀγοράσας σινδόνα, καὶ καθελὼν αὐτόν, ἐνείλησε τῇ σινδόνι, καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. Ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται. Καὶ διαγενομένου τοῦ Σαββάτου, Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου, καὶ Σαλώμη, ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. Καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς Σαββάτων, ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου· καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; Καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν, ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. Καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον, εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν· καὶ ἐξεθαμβήθησαν. Ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε, ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Ἀλλ᾿ ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς Μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ, ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. Καὶ ἐξελθοῦσαι ταχύ, ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ. »

🙏ΑΜΗΝ

«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ», τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» 📜 3597