Φροντίδα γιά τήν ψυχή

📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ» (Ματθ. ϛ´ 22-33) 🜋 03.07.2022

🙏 Φροντίδα γιά τήν ψυχή
📜 «Εἶπεν ὁ Κύριος: Ὁ λύχνος τοῦ σώματος εἶναι ὁ ὀφθαλμός· ἑπομένως, ἄν ὁ ὀφθαλμός σου εἶναι ὑγιής, ὅλο τό σῶμα σου εἶναι φωτεινό· ἄν ὅμως ὁ ὀφθαλμός σου εἶναι ἀσθενής, ὅλο τό σῶμα σου εἶναι στό σκοτάδι. Ἐάν λοιπόν τό φῶς πού ὑπάρχει μέσα σου εἶναι σκοτάδι, πόσο πιό ἔντονο εἶναι τό σκοτάδι; Κανείς δέν μπορεῖ νά ὑπηρετεῖ δύο κυρίους· γιατί ἤ θά μισήσει τόν ἕναν καί θά ἀγαπήσει τόν ἄλλον, ἤ θά ἀνεχθεῖ τόν ἕναν καί θά περιφρονήσει τόν ἄλλον. Δέν μπορεῖτε νά ὑπηρετεῖτε συγχρόνως τόν Θεό καί τόν Μαμωνᾶ. Γιά αὐτό σᾶς λέγω, μή φροντίζετε γιά τή ζωή σας τί θά φᾶτε καί τί θά πιεῖτε, οὔτε γιά τό σῶμα σας τί θά φορέσετε· δέν ἀξίζει ἡ ζωή περισσότερο ἀπό τήν τροφή, καί τό σῶμα περισσότερο ἀπό τό ἔνδυμα; Κοιτάξτε τά πτηνά τοῦ οὐρανοῦ, πού οὔτε σπέρνουν, οὔτε θερίζουν, οὔτε συγκεντρώνουν σέ ἀποθῆκες, καί ὁ οὐράνιος Πατέρας σας τά τρέφει· δέν ἀξίζετε ἐσεῖς περισσότερο ἀπό αὐτά; Ποιός ἀπό ἐσᾶς, ἄν φροντίσει, μπορεῖ νά προσθέσει ἕναν πῆχυ στό ἀνάστημά του; Καί γιατί φροντίζετε γιά τό ἔνδυμά σας; Διδαχθεῖτε ἀπό τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς μεγαλώνουν· οὔτε κοπιάζουν, οὔτε γνέθουν· σᾶς λέω μάλιστα ὅτι οὔτε ὁ Σολομών σέ ὅλη τή μεγαλοπρέπειά του δέν ντύθηκε σάν ἕνα ἀπό αὐτά. Ἐάν τό χορτάρι τοῦ ἀγροῦ, πού σήμερα ὑπάρχει καί αὔριο ρίχνεται στόν φοῦρνο, τό ντύνει τόσο ὡραῖα ὁ Θεός, πόσο περισσότερο ἐσᾶς, ὀλιγόπιστοι; Μή φροντίζετε λοιπόν καί μή λέγετε, τί θά φᾶμε ἤ τί θά πιοῦμε ἤ τί θά φορέσουμε; Γιατί ὅλα αὐτά τά ἐπιδιώκουν οἱ ἐθνικοί πού δέν ἐμπιστεύονται τόν Θεό· γιατί ὁ οὐράνιος Πατέρας σας γνωρίζει ὅτι ἔχετε ἀνάγκη ἀπό ὅλα αὐτά. Ἐπιδιώκετε πρῶτα τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τό θέλημά του, καί ὅλα αὐτά θά ἀκολουθήσουν. »

🜋 Ο ΛΥΧΝΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Μιά μεστή σωστικῶν μηνυμάτων εὐαγγελική περικοπή ἀκοῦμε σήμερα νά διαβάζεται κατά τή θεία Λειτουργία τῆς Γ΄ Κυριακῆς τῆς σειρᾶς τῶν περικοπῶν ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. Μέ λύχνο, λυχνάρι δηλαδή, ἕνα πασίγνωστο φωτιστικό σκεῦος τῆς ἐποχῆς, παρομοιάζεται ὁ ὀφθαλμός τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι σίγουρα ἡ κυριότερη ἀπό τίς θυρίδες, τίς μικρές δηλαδή εἰσόδους, μέσω τῶν ὁποίων εἰσέρχονται μέ τρόπο ἀπίθανο καί ἀπερίγραπτο καί συνάμα καταιγιστικό εἰκόνες, παραστάσεις, ἐρεθίσματα, συμπεριφορές τοῦ κόσμου καί τῆς δημιουργίας στόν ἔσω ἄνθρωπο. Ἔτσι ἐκεῖνος ἀντιλαμβάνεται καί διαμορφώνει τή στάση του ἀπέναντι στόν Θεό καί τήν εἰκόνα του μέσα στόν κόσμο πού εἶναι ὁ συνάνθρωπος, παιδαγωγεῖται καί παιδαγωγεῖ ἤ τό ἀντίθετο, ἀνάλογα μέ τήν καρδιακή διάθεση καί τήν πνευματικότητά του.

🜋 Τά μάτια τῶν Ἁγίων
Διαβάζουμε στά Γεροντικά ὅτι «τά μάτια τῶν Ἁγίων εἶναι οἱ καλοί λογισμοί». Πολλές φορές πληροφορούμαστε μέσα ἀπό τήν ἀνάγνωση τῶν βίων τῶν Ἁγίων τά περί αὐτῶν. Θαυμάζουμε τή συμπεριφορά τους καί ἀποροῦμε μέ τόν τρόπο πού ἀντιμετωπίζουν τίς δυσκολίες καί τά ἐμπόδια, τήν κακία καί τήν ἀγνωμοσύνη τῶν ἀνθρώπων, τίς σωματικές ἀσθένειες καί κακοπάθειες, καί αὐτόν τόν θάνατο ἀκόμη. Συγκρίνουμε, δυστυχῶς ἐπιφανειακά, διότι γνωρίζουμε ὅτι τά ἀποτελέσματα μιᾶς οὐσιαστικῆς σύγκρισης καθόλου δέν θά μπορούσαμε νά τά ἀντιμετωπίσουμε μέ πνευματική ὠφέλεια, περιπτώσεις καί περιστάσεις τῆς δικῆς μας ζωῆς μέ ἀντίστοιχες τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων καί ἀποροῦμε μέ τήν ὑπομονή, τήν ἀνεκτικότητα, τήν ἀνεξικακία τους.

Πῶς τά κατάφερναν νά συγχωροῦν, νά ἀγαποῦν, νά προσεύχονται «ὑπέρ τῶν διωκόντων» αὐτούς; Τί ἦταν αὐτό πού οἱ Ἅγιοι ἔβλεπαν καί ἐμεῖς δέν καταφέρνουμε νά δοῦμε; Τί ἦταν ἐκεῖνο πού οἱ Ἅγιοι ἐπεδίωκαν ὡς πρώτιστο καί σέ ποιά, ἄραγε, σειρά ἐμεῖς τό κατατάσσουμε ἱεραρχώντας τίς προτεραιότητες τοῦ ἀγώνα μας; Πῶς, τελικά, οἱ Ἅγιοι μποροῦσαν αὐτό πού ἐμεῖς δέν μποροῦμε, ἤ δέν θέλουμε –καλύτερα– νά μπορέσουμε πρῶτα νά τό ποθήσουμε καί ἔπειτα νά ἀγωνισθοῦμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ γιά νά τό κάνουμε ἐμπειρία καί τῆς δικῆς μας ζωῆς; Ἡ ἀπάντηση βρίσκεται, ὀλιγόλογη καί διδακτική, στό σημερινό ἱερό Εὐαγγέλιο: Ὁ ὀφθαλμός τους ἦταν ἁπλός καί ἡ ἁπλότητα ἀποτελοῦσε πνευματική διόπτρα, μέσα ἀπό τήν ὁποία ἔβλεπαν, διύλιζαν καί ἀντιμετώπιζαν τά συμβαίνοντα. Ὕφαιναν στολή μέ νῆμα τήν ἁπλότητα καί τήν καθιστοῦσαν ἐξαίρετη πανοπλία γιά ὁλόκληρο τό σῶμα τους. Ἔβλεπαν τό ἕνα καί μοναδικό καλό, πού οἱ ἄνθρωποι θεωροῦσαν ἀπίθανο, ἀνάμεσα στά ἐννιακόσια ἐνενήντα ἐννέα ἀνθρωπίνως δεδομένα κακά.

🜋 Τό φῶς τοῦ Χριστοῦ
Πάντοτε, ἀδελφοί μου, τό σκοτάδι τοῦ διαβόλου καί τῶν ὀργάνων του ἐπιθυμεῖ λυσσαλέα νά ἐπιβληθεῖ στό φῶς τοῦ Χριστοῦ καί σέ ἐκείνους πού ἐπιθυμοῦμε νά φωτιζόμαστε ἀπό αὐτό τό φῶς. Ὁ Χριστός ὅμως μέ τήν Ἀνάστασή του ἐπάτησε τόν θάνατο, δώρισε στόν ἄνθρωπο τή ζωή καί ἔλυσε τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Ὁ διάβολος «ὡς λέων ὠρυόμενος» ποτέ δέν ἔβαλε νερό στό κρασί του. Ζητᾶ μέχρι καί σήμερα νά καταφάγει τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ, νά διαστρέψει τά ἔργα τους, νά διαβάλει τίς προθέσεις τους καί νά συσκοτίσει τόν νοῦ τους. Ἡ ἐπιβολή τοῦ φόβου καί τῆς ψευδαίσθησης ὅτι δέν ὑπάρχει ἐλπίδα ἀνέκαθεν ἀποτελοῦσε ὅπλο στά χέρια του. Μοιάζει ὅμως μέ ἕνα σκυλί δεμένο στόν κορμό ἑνός δέντρου, τό ὁποῖο γαβγίζει φθονερά καί δυνατά γιά νά φαίνεται πειστικά ἀπειλητικό. Ὁ ἀπελπισμένος καί φοβισμένος ἄνθρωπος δέν μπορεῖ δυστυχῶς νά διακρίνει ὅτι αὐτό τό σκυλί δέν μπορεῖ νά τόν πειράξει, παρά μόνον ἐάν τό πλησιάσει, καί μάλιστα μόνο στήν ἀκτίνα πού καταλαμβάνει τό μῆκος τοῦ σκοινιοῦ μέ τό ὁποῖο εἶναι δεμένο. Ἑπομένως, χῶρο στόν διάβολο δίνουμε ἐμεῖς ὅταν καί μόνο οἱ ἐπιλογές μας εἶναι ἀλλότριες ἀπό τήν ὁδό τοῦ Κυρίου μας. Ἄς στρέψουμε τό βλέμμα μας σέ ἐκεῖνον καί θά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ πατρική του ἀγκαλιά εἶναι πάντοτε ἀνοιχτή καί μᾶς ἀναμένει στοργικά.

🖋️Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ» (Ματθ. ϛ´ 22-33) 🜋 03.07.2022

🙏 Φροντίδα γιά τήν ψυχή
📜 «Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται. Ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται· εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει, καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει· ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται, καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν, τί φάγητε καὶ τί πίητε· μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν, τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς, καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν, οὐδὲ θερίζουσιν, οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; Καὶ περὶ ἐνδύματος, τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ, οὐδὲ νήθει. Λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα, καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; Μὴ οὖν μεριμνήσητε, λέγοντες, τί φάγωμεν; ἢ τί πίωμεν; ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.»

🙏ΑΜΗΝ

«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ», τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» 📜 3605