Εγώ είμι το φως του κόσμου

📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ» (Ἰωάν. ζ΄ 37-52, η΄ 12) 🜋 12.06.2022

🙏 «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου»
📜 «Κατά τήν τελευταία καί μεγάλη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, ὁ Ἰησοῦς στεκόταν καί φώναξε δυνατά καί εἶπε: Ἄν κάποιος διψᾶ, νά ἔλθει σέ ἐμένα καί νά πιεῖ. Ὅποιος πιστεύει σέ ἐμένα, καθώς εἶπε ἡ Γραφή, «ἀπό τήν κοιλιά του θά τρέξουν ποταμοί ζωντανοῦ ὕδατος». Αὐτό τό εἶπε γιά τό Πνεῦμα, τό ὁποῖο ἐπρόκειτο νά λάβουν ὅσοι θά πιστέψουν σ᾿ αὐτόν· γιατί δέν εἶχε ἔλθει ἀκόμη τό ἅγιο Πνεῦμα, καθόσον ὁ Ἰησοῦς δέν εἶχε ἀκόμη δοξαστεῖ. Πολλοί τότε ἀπό τόν ὄχλο, ὅταν ἄκουσαν τόν λόγο αὐτόν, ἔλεγαν· Αὐτός εἶναι πραγματικά ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγαν· Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγαν: Μήπως ὁ Χριστός ἔρχεται ἀπό τή Γαλιλαία; Δέν εἶπε ἡ Γραφή ὅτι ὁ Χριστός προέρχεται ἀπό τό σπέρμα τοῦ Δαυίδ καί ἀπό τήν κωμόπολη Βηθλεέμ, ὅπου ἦταν ὁ Δαυίδ; Σημειώθηκε λοιπόν ἔντονη διαφωνία γιά αὐτόν μεταξύ τοῦ πλήθους. Μερικοί ἀπό αὐτούς ἤθελαν νά τόν συλλάβουν, ἀλλά κανείς δέν ἔβαλε τά χέρια ἐπάνω του. Ἦλθαν λοιπόν οἱ ὑπηρέτες πρός τούς ἀρχιερεῖς καί τούς Φαρισαίους, καί ἐκεῖνοι εἶπαν σέ αὐτούς: Γιατί δέν τόν φέρατε; Οἱ ὑπηρέτες ἀποκρίθηκαν: Κανείς ἄνθρωπος δέν μίλησε ποτέ ὅπως αὐτός ὁ ἄνθρωπος. Τότε ἀποκρίθηκαν σέ αὐτούς οἱ Φαρισαῖοι: Μήπως καί ἐσεῖς παρασυρθήκατε; Μήπως κάποιος ἀπό τούς ἄρχοντες πίστεψε σέ αὐτόν ἤ ἀπό τούς Φαρισαίους; Μόνον αὐτός ὁ ὄχλος (πίστεψε), πού δέν γνωρίζει τόν νόμο καί εἶναι καταραμένος! Λέει πρός αὐτούς ὁ Νικόδημος, αὐτός ὁ ὁποῖος ἦλθε σέ αὐτόν νύχτα, καί ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας ἀπό αὐτούς: Μήπως ὁ νόμος μας καταδικάζει τόν ἄνθρωπο, ἄν δέν τόν ἀκούσει προηγουμένως καί διαπιστώσει τί πράττει; Ἀποκρίθηκαν καί εἶπαν σέ αὐτόν: Μήπως καί ἐσύ εἶσαι ἀπό τή Γαλιλαία; Ἐρεύνησε καί θά δεῖς ὅτι δέν προέρχεται προφήτης ἀπό τή Γαλιλαία. Πάλι λοιπόν μίλησε σέ αὐτούς ὁ Ἰησοῦς καί εἶπε: Ἐγώ εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὅποιος μέ ἀκολουθεῖ δέν θά περπατήσει στό σκοτάδι, ἀλλά θά ἔχει τό φῶς τῆς ζωῆς. »

🜋 Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Κατά τήν τελευταία καί σπουδαιότερη ἡμέρα τῆς ἰουδαϊκῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ὁ Κύριος εὑρισκόμενος στό Ἱερό καλεῖ τούς Ἰουδαίους νά ἔλθουν κοντά του καί νά ξεδιψάσουν ἀπό τό ὕδωρ πού ἐκεῖνος προσφέρει. Καί τό ὕδωρ πού προσφέρει ὁ Χριστός δέν εἶναι τό φυσικό νερό, τό ὁποῖο πρόσκαιρα σβήνει τή σωματική δίψα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά εἶναι τό ὕδωρ τό ζῶν, ἀπό τό ὁποῖο ὅποιος δέν διψᾶ «εἰς τόν αἰῶνα», ὅπως χαρακτηριστικά ὁ Κύριος εἶχε πεῖ καί στή Σαμαρείτιδα πίνει ἀπό «τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ».

Τό ὕδωρ λοιπόν πού ὁ Χριστός προσφέρει δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ζωηφόρο ὕδωρ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ἀπέστειλε «ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν» ἐπί τούς ἁγίους αὐτοῦ μαθητές καί ἀποστόλους κατά τή μεγάλη ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, τήν ἡμέρα πού ἱδρύει καί «ἐν χρόνῳ» τήν ἁγία του Ἐκκλησία.

Θέλοντας νά μιλήσει ὁ Κύριος γιά τήν εὐεργετική πνοή τοῦ Παναγίου Πνεύματος στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου, παρομοιάζει τή χάρη του μέ τίς φυσικές ἰδιότητες τοῦ νεροῦ. Ὑπενθυμίζει στούς Ἰουδαίους ὅτι, ὅπως στήν ἔρημο οἱ πρόγονοί τους γεύθηκαν τή σωστική του ἐπέμβαση διά τῆς ἀναβλύσεως τοῦ νεροῦ ἀπό τήν πέτρα καί τῆς σωτηρίας τους ἀπό τή δίψα, ἔτσι ἀκριβῶς ἐκεῖνος εἶναι πού προσφέρει τό ὕδωρ τό ζῶν, τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ξεδιψᾶ τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν πνευματική φλόγωση, πού προκαλοῦν τά πάθη καί οἱ δοκιμασίες τῆς ζωῆς.

🜋 Ἡ κοινή μας πορεία
Ἀλήθεια, ποιός μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν εἶναι ἕνας διαβάτης, ὁ ὁποῖος πορεύεται στήν οὐράνια γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, ἀγωνιζόμενος γιά τήν πνευματική του τελείωση καί δέν διψᾶ πνευματικά, δέν ἀποκάμνει ἀπό τίς προσβολές καί ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου; Ὅλοι μας ἔχουμε λοιπόν τήν ἀνάγκη τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή ζωή μας, τό ὁποῖο ὡς ὕδωρ θεόρρυτο καί ζωηφόρο θά ἀρδεύσει τίς ψυχές μας καί θά τίς καλλιεργήσει. Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ὁ χρυσορρήμων πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, μιλώντας γιά τήν κατάπεμψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς Ἀποστόλους, τονίζει: «Σήμερα δέν κατέβηκε μάννα καί φωτιά καί βροχή, ἀλλά καταιγίδα πνευματικῶν ἀγαθῶν. Ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό βροχή, ὄχι γιά νά προκαλέσει καρποφορία τῆς γῆς, ἀλλά γιά νά πείσει τό ἀνθρώπινο γένος νά προσφέρει τόν καρπό τῆς ἀρετῆς στόν γεωργό τῶν ἀνθρώπων. Καί ἐκεῖνοι πού δέχθηκαν μιά σταγόνα βροχῆς ἀπό τόν οὐρανό ξέχασαν ἀμέσως τόν ἑαυτό τους καί ξαφνικά ὅλη ἡ γῆ γέμισε ἀπό ἀγγέλους· ἀγγέλους ὄχι ἐπουράνιους, ἀλλά πού φανερώνουν μέ τό ἀνθρώπινο σῶμα τους τήν ἀρετή τῶν ἀσώματων δυνάμεων».

🜋 Ἡ καλή ἀλλοίωση
Μέ τή συμβολή του αὐτή στήν πνευματική μας καλλιέργεια τό Πανάγιο Πνεῦμα θά ἐνεργήσει στήν ἀλλοίωση τῆς ψυχῆς μας, οὕτως ὥστε νά μεταμορφωθοῦμε ἀπό δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου σέ φίλους τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τέκνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Αὐτό μᾶς δίνει ζωή καί δύναμη νά πορευόμαστε πρός τή σωτηρία. «Ὅσοι ὁδηγοῦνται ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ», τονίζει ὁ ἀπόστολος Παύλος, «αὐτοί εἶναι παιδιά τοῦ Θεοῦ. Διότι δέν λάβατε πνεῦμα δουλείας πού νά σᾶς προκαλεῖ φόβο, ἀλλά πνεῦμα τό ὁποῖο σᾶς καθιστᾶ παιδιά τοῦ Θεοῦ, μέσα ἀπό τό ὁποῖο ἀποκαλοῦμε τόν Θεό πατέρα. Αὐτό τό πνεῦμα ἐνισχύει τόν νοῦ μας γιά νά κατανοήσουμε ὅτι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 8, 14-17).

Ὁ Κύριος λοιπόν εὑρισκόμενος στό Ἱερό μᾶς καλεῖ ὅλους, ὅσοι πιστεύουμε σέ αὐτόν, νά προστρέξουμε καί ἐμεῖς κοντά του, νά προσέλθουμε στήν ἁγία του Ἐκκλησία, διότι μόνο ὡς μέλη αὐτῆς μποροῦμε νά ἀντλήσουμε τό ὕδωρ τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο εἶναι τό ἐχέγγυο τῆς σωτηρίας μας. Γι’ αὐτόν τόν λόγο, ἀδελφοί μου, διάπυρη καί ἀκατάπαυστη ἄς εἶναι ἡ προσευχή μας: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας… ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν».

🖋️Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

📖 Το Ευαγγέλιο της Κυριακής «Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ» (Ἰωάν. ζ΄ 37-52, η΄ 12) 🜋 12.06.2022

🙏 «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου»
📜 «Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς, εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με, καὶ πινέτω. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ Γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος, οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. Πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον, ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Προφήτης. Ἄλλοι ἔλεγον· Οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός. Ἄλλοι δὲ ἔλεγον· Μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Οὐχὶ ἡ Γραφὴ εἶπεν, ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυΐδ, καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; Σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν. Τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν· ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας. Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· Διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; Ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέται· Οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. Ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· Μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος, ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον, ἐπικατάρατοί εἰσι. Λέγει Νικόδημος πρὸς αὐτούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐτῶν· Μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε, ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται. Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε, λέγων· Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί, οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.»

🙏ΑΜΗΝ

«ΦΩΝΗ ⳩ ΚΥΡΙΟΥ», τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» 📜 3602