Η πνευματική αγάπη είναι σαν πόλη οχυρωμένη

Ἀληθινά ἡ πνευματικὴ ἀγάπη εἶναι σὰν πόλη ὀχυρωμένη, ἡ ὁποία δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ καταληφθεῖ ἀπὸ ἐπιθέσεις καὶ πολιορκίες τοῦ Διαβόλου, οὔτε κρυφά, οὔτε φανερά, διότι δὲν μπορεῖ νὰ καταλήξει ποτὲ μιὰ κατεστραμμένη πόλη τοῦ Σατανᾶ, καθότι φυλάγεται ἀπὸ τὸν Δεσπότη Χριστό. Ἀρκεῖ λοιπὸν νὰ ὑπάρχει τὸ κόσμημα τῆς ἀγάπης, γιὰ νὰ μᾶς δείξει τὸν ἀκριβὴ μαθητῆ τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνο σὲ μᾶς ποὺ πιστεύουμε ἀλλὰ καὶ στοὺς ἀπίστους. Γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἔλεγε ὅτι ἀπ’ αὐτὸ θὰ ἀναγνωρίζονται ὅσοι εἶναι μαθητὲς Του: ἂν ἀγαποῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ὥστε, αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο σημάδι ἀπ’ ὅλα, μέσω τοῦ ὁποίου ἀναγνωρίζεται ὁ γνήσιος μαθητὴς τοῦ Κυρίου. Καὶ ἂν κάποιοι κάνουν μύρια θαύματα, ἀλλὰ ἐναντιώνονται ὁ ἕνας στὸν ἄλλον, θὰ περιφρονηθούν καὶ θὰ γελοιοποιηθούν ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς ἄπιστους. Ὅπως καὶ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο, ἀκόμη κι ἂν δὲν κάνουν κανένα θαῦμα, ἀγαποῦν ὅμως ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, τότε παραμένουν σεβάσμιοι καὶ ἀπόρθητοι.
🜋
Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ εἰκόνα τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, τὸ χαρακτηριστικὸ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, τὸ γνώρισμα τῶν Ἀποστόλων διότι ἀπ’ αὐτὸ ὅλοι τοὺς ἀναγνωρίζουν. Ἀγάπη τὸ ἐξαιρετικὸ ἀγαθό, τὸ κατεξοχὴν γνώρισμα τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Τὸν Χριστιανὸ τὸν χαρακτηρίζει ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα τὰ θαύματα. Αὐτὴ εἶναι φύλακας καὶ συνεργὸς καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἀρετῶν. Καὶ ὅπως τὰ δεσίματα συγκρατοῦν τὶς οἰκοδομές, ἔτσι κι αὐτὴ ὁδηγεῖ στὴν τελειότητα καὶ συγκρατεῖ τὰ μέλη τοῦ σώματος. Πάντα ἐκείνη, ὅταν εἶναι παροῦσα, τὰ συσφίγγει, ὅταν λείπει διαλύονται ἢ ἐλέγχονται ὡς προσποιητὰ καὶ κενά. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ὑποχωρεῖ δηλαδὴ ποτὲ δὲν ἀστοχεῖ, ἀλλὰ τὰ πάντα κατορθώνει, γιὰ τὸν λόγο ὅτι εἶναι καλύτερη ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο, δὲν διαλύεται, δὲν διακόπτεται, δὲν σταματιὲται, ἀλλὰ θὰ παραμείνει καὶ στὸν μέλλοντα αἰῶνα καί ἐνῶ ὅλα τὰ ἄλλ α θὰ ἔχουν πιὰ καταργηθεῖ. Δὲν καταστρέφεται ἀλλὰ μένει πάντα σίγουρη καὶ ἀδιασάλευτη, πάντοτε ἀμετακίνητη. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε μειώνεται κι ἂν ἀκόμη οἱ ἄλλοι ἐπαναστατοῦν κι ἂν μάχονται καὶ ζητοῦν τὰ πρωτεῖα κι ἂν τοὺς ἐξερεθίζει ὁ φθόνος κι ἂν «χειρῶν ἄρχωσιν ἀδίκων» κι ἂν φέρουν τὰ πάνω κάτω, ἡ ἀγάπη ποὺ ὲδραιώθηκε στὴν ἀρετὴ οὐδέποτε ἐκπίπτει.
🜋
Ὁ Θεὸς ποὺ ἀποκαλεῖται Ἀγάπη, δὲν νοεῖται σὰν ἕνα ἁπλὸ συναίσθημα, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος κατ’ οὐσίαν Ἀγάπη, ἀγαπάει τὰ δημιουργήματὰ Του καὶ τὰ φροντίζει. Ὁ Θεὸς μας λοιπὸν εἶναι ἡ Ἀγάπη καὶ περισσότερο χαίρεται νὰ τὸ ἀκούει αὐτό, παρὰ ὁτιδήποτε ἂλλο.
🜋
♰Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης «Τό γνῶθι σαυτόν»