Δόξα Σοι ο Θεός!
Δέκα λεπροί απάντησαν τον Χριστό στο δρόμο. Στάθηκαν μακριά Του. Άλλωστε, στέκονταν απ’ όλους μακριά για να μη κολλήσουν κανέναν τη λέπρα. Από μακριά, αναγνώρισαν τον Ιησού, ζήτησαν το Έλεός Του. Ο Κύριος, εκεί που οι λεπροί ζητούν το Έλεος Του, δηλαδή την θεραπεία τους, τους στέλνει ευθύς στους ιερείς για να διαπιστώσουν την υγεία τους (η διαπίστωση της υγείας κάποιου, εκείνη την εποχή, ήταν έργο των ιερέων).
Ο Χριστός, ήσυχα τους θεράπευσε. Δεν περίμενε την επιβράβευση κανενός. Έτσι λειτουργεί ο Θεός: ήσυχα. Τόσο ήσυχα, που οι θόρυβοι της ζωής μας είναι τόσοι πολλοί και μας εμποδίζουν να δούμε τις ευεργεσίες Του. Ας Τον ευχαριστούμε, τουλάχιστον, “ὑπέρ τῶν φανερῶν καἰ ἀφανῶν” ευεργεσιών Του.
Οι λεπροί πήγανε στους ιερείς. Οι ιερείς διαπίστωσαν την θεραπεία τους. Μα, μονάχα ένας επέστρεψε να ευχαριστήσει τον Χριστό κι ο Κύριος τονε ρώτησε για τους υπολοίπους. Αυτός που επέστρεψε, ήταν ξένος, ήταν Σαμαρείτης. Αυτός ο ξένος γύρισε να ευχαριστήσει τον Χριστό και να διδάξει εμάς που τόσο ευεργετούμαστε απ΄τον Θεό, μα σπάνια Τον ευχαριστούμε. Συνήθως παρακαλάμε: “Θεέ μου δώσε μου κείνο, Θεέ μου δώσε το άλλο”. Μπορεί και να Τον ευχαριστούμε στα λόγια, μα ο Θεός δε θέλει τα λόγια μας. Ο Θεός θέλει την αλήθεια της ζωής μας -ακόμη και τις αδυναμίες μας. Αυτός θ’ απαντήσει με τη δική Του δύναμη.
Ας μη λιγοψυχούμε, ας είμαστε δυνατοί, μας στέλνει ο Κύριος Δύναμη εξ ύψους!
Να ευχαριστούμε για το κάθε τι, “ἐν παντί” , λέει ο Απόστολος Παύλος (Β’ Θεσ. ε’, 16). Όχι μόνο γι’ αυτά που μας φαίνονται καλά αλλά για όλα. Ας μη μεταφράζουμε ό, τι μας συμβαίνει με τη δική μας ματιά. Αν είμαστε με τον Χριστό ό, τι έρχεται στη ζωή “είναι ευλογημένο”! Αυτό το “να ‘ναι ευλογημένο” των μοναχών κρύβει τον σύγκορμο άνθρωπο που ευχαριστεί τον Θεό. Η ζωή των χριστιανών δεν είναι τίποτ’ άλλο από το ακούραστο “Δόξα Σοι ο Θεός, ημών δόξα Σοι”! Δόξα και Ανάσταση σε κάθε πτυχή της ζωής μας: σε κάθε σκέψη, σε κάθε πράξη, σε κάθε περίπτωση και περίσταση. Στ’ αλήθεια, πώς θα ‘ταν η ζωή αν κάθε τι που συμβαίνει “κοσκινίζονταν” από Ανάσταση Χριστού, απ’ τη νίκη του θανάτου;
Αφού νικήθηκεν ο θάνατος κι ο Χριστός δεν μ’ άφησε ορφανούς στέλλοντας το Πανάγιο Πνεύμα στην Εκκλησία, ας Τον ευχαριστούμε. Δεν έχουμε τίποτε να φοβόμαστε. Κι όταν πονάμε, μαζί με τους παππούδες μας, ας λέμε εκείνο το ηρωικό “έχει ο Θεός”.
Αν “έχει ο Θεός”, τότε έχουμε κι εμείς που είμαστε παιδιά Του.
Ιάσων Ιερομ.