Όπου δεν μπορεί να πάει το σώμα πάει η καρδιά

140 social media engagement

Ο Ιησούς μπαίνει στην Ιερουσαλήμ. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι κινητικότητα. Τίποτα δεν θυμίζει αυτό που ζούμε εμείς αυτή την περίοδο. Μικροί και μεγάλοι επευφημούν Τον ερχόμενο εν ονόματι του Κυρίου.

Ο δρόμος είναι στρωμένος με ρούχα και κλαδιά φοινίκων.Έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια του Ιωάννη του Βαπτιστή• «ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου, ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού».

Πλήθος λαού, από κάθε φυλή βρίσκεται εκεί κρατώντας βάγια στα χέρια. Μοιάζει να εκπροσωπούν ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Σαν να είμαστε κάπου εκεί, ανάμεσα τους, κι εμείς. Τον βλέπουμε να έρχεται. Έχουμε ετοιμαστεί, όχι μόνο να Τον υποδεχτούμε, αλλά και να Τον ακολουθήσουμε.

Γι’ αυτή τη στιγμή προετοιμαζόμαστε τώρα σαράντα ημέρες. Έχουμε να του καταθέσουμε νηστείες, προσευχές, τον εγκλεισμό μας ως έκφραση αγάπης για χάρη των αναγκεμένων συνανθρώπων μας και ό,τι άλλο κατάφερε ο καθένας στον προσωπικό του αγώνα. Άλλος πέτυχε περισσότερα και άλλος λιγότερα.

Δεν έχει σημασία η ποσότητα. Το σημαντικό είναι ότι μπορούμε ακόμη και το λίγο να το προσφέρουμε.

Αυτά είναι τα στρωσίδια μας. Είναι οι κόποι όλων αυτών των ημερών.

Δεν θα πρέπει όμως να επαναπαυθούμε. Πρέπει να προσέξουμε για να μη δούμε τους κόπους μας να χάνονται.Τις επόμενες ημέρες πολλούς από αυτούς που Τον υποδέχτηκαν θα τους ακούσουμε να φωνάζουν «άρων άρων σταύρωσον Αυτόν».

Τι άλλαξε;

Τίποτα δεν άλλαξε. Απλά στο πρόσωπο του Χριστού οραματίστηκαν την ικανοποίηση των παθών τους. Κάθε αρετή που προσβλέπει στην αυτοδικαίωση μάς τυφλώνει και αδυνατούμε να δούμε καθαρά.

Αντιθέτως, οι αρετές που εναποθέτουμε στον Θεό και στην Εκκλησία -με την αίσθηση μίας μικρής προσπάθειας- γίνονται αγωγός της Χάριτος του Θεού.

Ας ευχηθούμε οι μικρές μας θυσίες να μας ανοίξουν το δρόμο για να Τον ακολουθήσουμε εκεί που δεν μπορεί να πάει το σώμα μας… αλλά μπορεί η καρδιά μας!

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!