Ιησούς Χριστός, η Ζωή των Ανθρώπων

Σκέψεις στην αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 17 Δεκεμβρίου 2017,
(Προς Κολοσσαείς γ’ 4-11)

Σήμερα ο Απόστολος Παύλος δεν αφήνει κανένα ερώτημα αναπάντητο. Απαντά και μας λέγει ποιος στ’ αλήθεια είναι ο Ιησούς Χριστός. Έπειτα, μας διδάσκει πως πρέπει να είμαστε για ν’ ανήκουμε σ’ Αυτόν και να γευτούμε τα αιώνια δώρα Του ως γνήσια παιδιά Του.

Ο Ιησούς Χριστός είναι η Ζωή μας. Είναι Αυτός που μας χάρισε ζωή με την τριήμερη Ανάστασή Του. Ήμασταν νεκροί, παραδομένοι στον φθοροποιό χρόνο και έρμαιοι του αρχαίου μας εχθρού, του θανάτου. Ο Ιησούς Χριστός δεν ήρθε στη γη για να μας κάνει “καλούς ανθρώπους”. Ήρθε στη γη κι έγινε άνθρωπος για να γίνει με τον θάνατό Του, η δική μας ζωή χαρίζοντας Ανάσταση στο γένος των ανθρώπων. Τα καλά έργα επομένως δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας. Σκοπός είναι να συναντήσουμε τον αναστημένο Χριστό ώστε να γίνουμε μέτοχοι της Αναστάσεώς Του και να ζήσουμε αιώνια, ψυχή και σώμα, στη Βασιλεία Του. Τα καλά έργα είναι το μέσο, δεν είναι ο αυτοσκοπός. Αν ήταν, τότε το κήρυγμα του Χριστού θα εγκαθιστούσε μιαν ιδεολογία ή ένα κώδικα συμπεριφοράς.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να προσπαθούμε να απέχουμε απ’ οτιδήποτε μας τυφλώνει και μας εμποδίζει να συμπορευτούμε στη ζωή μας μαζί με τον Χριστό. Είναι δική μας ελεύθερη απόφαση αν θα είμαστε μαζί Του ή μακριά Του. Αυτό θα πει αμαρτία: η απομάκρυνση από τον Θεό. Κάθε εμμονή, κάθε πάθος, κάθε κατάσταση που στερεί την ελευθερία δίνοντας απλώς μια πρόσκαιρη ευτυχία, μπορεί να οριστεί ως αμαρτία. Ο Απόστολος Παύλος στη σημερινή περικοπή, χωρίζει τις αμαρτίες σε κατηγορίες. Αυτό δεν το πράττει για να κωδικοποιήσει τις αμαρτίες των ανθρώπων όπως θα έπραττε ένα νομικό κείμενο. Αντίθετα, ο Παύλος μας διδάσκει φιλάνθρωπα, δίνοντάς μας την ελευθερία ν’ αναζητήσουμε τον εαυτό μας μέσα στα δικά μας, κοινά λάθη. Τις στιγμές, δηλαδή, και τις καταστάσεις που μας έκαναν να ξεχάσουμε και ν’ απομακρυνθούμε απ’ τον Θεό: “στην πορνεία, την ηθική ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρία”.

Αφού δούμε τις μέσα μας κακές συνήθειες που μας κάνουνε νεκρούς κι αδυνατούμε να ζήσουμε την Ανάσταση και την Ζωή που είναι ο Ιησούς Χριστός, ας κοιτάξουμε γύρω μας, τι μας χωρίζει απ’ τους αδελφούς μας, την εκδήλωση της διάσπασης αυτής από τους άλλους, από την Αρετή, από τον Νικητή του Θανάτου: η οργή, ο θυμός, η πονηριά, η κακολογία κι η αισχρολογία. Κι ας βγούμε από τις μεταξύ μας σχέσεις κι ας δούμε ευρύτερα τι είναι αυτό που μας χωρίζει. Διακρίσεις φυλετικές, πολιτιστικές, φύλου είναι αυτές που καταρρακώνουν τις κοινωνίες μας στη διαίρεση. Το Φως του Χριστού λάμπει πάνω απ’ όλα αυτά. Για όλους ήρθε ο Χριστός στον κόσμο. Για όλους σαρκώθηκε, σταυρώθηκε και ανέστη. Το αίμα του Χριστού έτρεξε στο γολγοθά κι αγκάλιασε την οικουμένη όλη. Ας αφήσουμε ό, τι μας χωρίζει κι ας εργασθούμε ώστε ν’ απέχουμε απ’ το κακό. Έτσι, θα μας χαρτώσει ο Ιησούς Χριστός την Βασιλεία των Ουρανών που μας υποσχέθηκε, την όντως Ζωή, την Αληθινή που δεν τελειώνει. Εκεί που διαφορά μεταξύ των ανθρώπων δεν υπάρχει.

Ιάσων Ιερομ.