Ο Άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Νύσσης της Μικράς Ασίας γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου γύρω στο 335 μ. Χ και ήταν ο νεότερος αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Η οικογένεια του, που στο σύνολό της στόλισε το αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, ήταν διαπρεπείς. Το γεγονός αυτό έδωσε τη δυνατότητα στον Βασίλειο να σπουδάσει δίπλα σε φημισμένους δασκάλους της εποχής εκείνης και τη γνώση αυτή να την μεταλαμπαδεύσει στον αδελφό του Γρηγόριο, στην μητέρα του Εμμέλεια και στην αδελφή του Μακρίνα. Ο Γρηγόριος κατέστη πιστός μελετητής των επιστημών της εποχής αναπτύσσοντας σχέσεις, όπως φαίνεται από την αλληλογραφία του, με τους μεγάλους διδασκάλους της ρητορικής, όπως τον διάσημο σοφιστή Λιβάνιο. Νους δραστήριος και ακούραστος θιασώτης της φιλοσοφίας, ο μικρότερος αδελφός του Βασιλείου εντρύφησε στον Πλάτωνα και στα λοιπά φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής του με κύριό του μέλημα την μελέτη της Αγίας Γραφής. Στο έργο του Γρηγορίου μπορεί να απαντήσει κανείς την σύμπλευση της φιλοσοφίας με την Θεολογία. Μιας φιλοσοφίας που λειτουργεί επικουρικά στην Θεολογία και εκφράζεται ως γέννημα αυτής.

Το έτος 1740, κατόπιν διατάγματος της οθωμανικής διοίκησης, αποφασίσθηκε η σύλληψη των χριστιανών νέων της Μ. Ασίας και η παραμονή τους σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Μεταξύ αυτών ήταν και ο ορφανός Θεοχάρης. Ο οθωμανός δικαστής της περιοχής Nevşehir -Νεαπόλεως- ζήτησε από τον Θεοχάρη να γίνει μωαμεθανός και κατόπιν γαμβρός του. Ο Θεοχάρης αρνήθηκε και κατόπιν πολλών βασανιστηρίων απαγχονίσθηκε.

Η Αγία Φιλοθέη γεννήθηκε το έτος 1522 μ.Χ. στην τουρκοκρατούμενη τότε Αθήνα από ευσεβείς γονείς, τον Άγγελο Μπενιζέλο και τη Συρίγα Παλαιολογίνας, γόνου της ιστορικής βυζαντινής οικογένειας. Η μητέρα της δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει και απέκτησε την Αγία μετά από θερμή και συνεχή προσευχή στο Θεό και την Παναγία.