«…ή με τον Χριστό ή χωρίς τον Χριστό, μέση οδός δεν υπάρχει.»

σκέψεις στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής 11 Δεκεμβρίου 2016
(Παραβολή Μεγάλου Δείπνου, Λουκ. ιδ’, 16-24)

Κάποιος κύριος οργάνωσε μέγα δείπνο κι έστειλε τον υπηρέτη του να καλέσει τους φίλους του. Κανένας προσκεκλημένος δε μπόρεσε να πάει, ο καθένας για δικούς του λόγους. Τότε ο κύριος, αφού θύμωσε, κάλεσε όλους του περιθωριακούς της πόλης, οι οποίοι τίμησαν την πρόσκληση. Ο Χριστός καταλήγει την παραβολή λέγοντας ότι “πολλοί είναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί”.

Περισσότερο αγαπάμε την αναβολή, παρά την ετοιμότητα. Ζούμε σ’ έναν κόσμο που θέλει να μας κάνει να βγάζουμε την “ουρά μας απ’ έξω”. Να κρίνουμε τα πάντα σα να ζούμε σ’ έναν άλλον πλανήτη, σα να μην αποτελούμε μέρος της πραγματικότητας που ζούμε. Αν ήμασταν πάντα έτοιμοι, τότε θα βλέπαμε την αλήθεια κατά πρόσωπο: δε ζεις σ’ άλλο κόσμο, ζεις σ’ αυτόν εδώ, οπότε κοίτα να ‘σαι έτοιμος, όχι μόνο για έναν άλλον κόσμο, για μιαν αόριστη μεταθανάτιο -φερ’ ειπείν- ζωή, αλλά γι’ αυτήν εδώ τη ζωή, όταν μέσα σ΄ αυτήν επιβεβαιώνεται η σιγουριά της Αθανασίας. Ας μην περιμένουμε να ζήσουμε στον Ουρανό, αν δε ζούμε ουρανό από τώρα. Αν δεν είμαστ’ έτοιμοι να ζούμε τον Χριστό τώρα, ας μη περιμένουμε να Τον ζήσουμ’ έπειτα. Η Βασιλεία των Ουρανών δεν είναι μια επιβράβευση γιατί ακολουθήσαμε κάποιους κανόνες όσο ήμασταν στη ζωή, αλλά “το βραβείο της ουράνιας πρόσκλησης του Θεού διά Ιησού Χριστού” (Φιλιπ. 3,14). Ακολουθούμε τον Χριστό επειδή μας καλεί στη γιορτή της Βασιλείας Του, σα το μεγάλο δείπνο που οργάνωσε ο κύριος της παραβολής.

Η ουράνια πρόσκληση, η άνω κλήση, είναι η πρόσκληση και μάλιστα, πρόσκληση σε Μέγα Δείπνο.

  • Στα δείπνα δεν είναι που χαίρεται ο ένας με τον άλλον και κάθονται δίπλα- δίπλα και μοιράζονται συναισθήματα;
  • Αυτό είναι η Βασιλεία των Ουρανών, πρόσκληση ελευθερίας από τον καλεστή Χριστό.

Πόσο στ’ αλήθεια τούτο μπορεί να διαφέρει από μια εικόνα που δημιουργούμε συχνά για τον Θεό, ότι τάχα Αυτός είναι ένα σύνολο κανόνων… όποιος παραβεί τους κανόνες αυτούς, “χάνει” και πάει στην κόλαση.

Όποιος δεν τους παραβεί, “κερδίζει” και πάει στον παράδεισο. Κι η ελευθερία;

Η ηθική του Χριστού δεν ανήκει σε τούτον εδώ τον κόσμο. Ακολουθούμε τον Χριστό επειδή δεχτήκαμε ελεύθερα την πρόσκλησή Του. Η ζωή μας δεν έχει καμιάν αξία χωρίς τον Χριστό. Τίποτε δε μπορεί να μας χωρίσει απ’ την Αγάπη Του… ή με Χριστό ή χωρίς Χριστό, μέση οδός δεν υπάρχει.

Τελικά, κανείς απ’ τους καλεσμένους δε μπορεί να πάει στο δείπνο της παραβολής. Όλοι έχουν να κάνουν κάτι άλλο. Ο κύριος του δείπνου, έπειτα, ποιους καλεί; Όλους τους ανήμπορους κι εκείνους που η κοινωνία τους είχε πεταμένους. Ας το δούμε αυτό στη δική μας ζωή. Ποιους διαλέγει ο Θεός; Σε ποιους φανερώνεται; Σ’ όσους μοιάζουν σ’ Αυτόν πραγματικά, στους έτοιμους που δεν έχουν μάθει ν’ αναβάλλουν. Τελικά, πλούσιος ή φτωχός δεν είναι εκείνος που ‘χει χρήματα ή όχι. Αληθινά πλούσιος είναι αυτός που πάντοτε είν’ έτοιμος να φανερώνει τον Χριστό σε κάθε πτυχή της ζωής του. Απ’ τον ουράνιο λοιπόν θησαυρό, ας πλουτήσουμ’ όλοι.

Ιάσων Ιερομ.