Μνήμη Ζωσιμά μοναχού

Μνήμη Ζωσιμά μοναχού
10 Αυγούστου
Ένας παράξενος … καλόγερος

Διάκος νεοχειροτονημένος θα λειτουργούσαμε το πρωΐ στο ναό στην Ζωοδόχο Πηγή. Πηγαίνοντας νωρίς στο ναό, βρήκα τον π. Γεώργιο να κάνει Μεσονυκτικό.
– «Βρε παπά –Γιώργη δεν σε πιάνει ύπνος…»; του είπα, «από τί ώρα είσαι εδώ»;
– «Έλα ετοιμάσου σιγά-σιγά να ξεκινήσουμε να πάρουμε καιρό», μου απάντησε.
Καθώς μπήκαμε στον Όρθρο και καθόμουν στο ιερό, μπήκε ένας ρασοφόρος χωρίς γένια με καλπάκι καλογερικό.
«Ποιος είναι τούτος»; Συλλογίστηκα… «Από πού ξεφύτρωσε»;
– «Καλημέρα πατέρα Ζωσιμά», είπε ο πάπα-Γιώργης.
Σε όλη την Ακολουθία στεκόταν όρθιος, φορώντας το σχήμα του μέσα στο ιερό και αφού κοινώνησε τελειώνοντας την Λειτουργία έγινε άφαντος.
– «Θα ξαναέρθει…» μου είπε ο παπά-Γιώργης, «θα φέρει τα δώρα του».
– «Τί λέει»; Αναλογίστηκα… «Ποια δώρα»;
– «Δεν τον ξέρεις τον Ζωσιμά»; Με ρώτησε ο π. Γιώργης…
– «Όχι!», του απάντησα.
– «Τον είδες…; Είναι μοναχός! Είδες πώς αγωνίζεται, πως παλεύει; Όχι σαν εσένα που όλη την ώρα νύσταζες…»
«Για να το λέει αυτό ο π. Γιώργης δεν είναι τυχαίος», σκέφτηκα.
– «Και τι δώρα θα μας φέρει»; Ρώτησα… «Έχεις καμιά γιορτή»;
– «Θα δεις !» μου απάντησε… «Να τον αγαπάς τον Ζωσιμά και να μην τον κυνηγήσεις».
Δεν πέρασε αρκετή ώρα και ο πατήρ Ζωσιμάς έφτασε με κούτες καθαρό λιβάνι και πακέτα καθαρό κερί για την Αγία Τράπεζα.
– «Παπα-γιώργη πάρτε και αυτά να πιείτε έναν καφέ», κι΄ έφυγε… – «Χρειάζεστε κάτι άλλο π. Γεώργιε»;
– «Όχι ευχαριστώ».
– «Γεια σου Διάκο!»
Είχα μείνει άφωνος…
– «Ετούτος, που βλέπεις δεν έχει αφήσει ναό για ναό στην Μητρόπολη, που να μην ¬πηγαίνει καθαρό κερί, λιβάνι και λάδι για τα καντήλια. Όταν δε χρειαζόμαστε διάφορα, πάντα βοηθάει!»
Περνώντας τα χρόνια, όντως αυτό που μου είπε ο παπα-γιώργης ήταν αλήθεια. Ο π. Ζωσιμάς ερχόταν πολλές φορές στη Ζωοδόχο Πηγή που ήμουν διάκος. Πάντα ήταν με τα χέρια γεμάτα! Σήμερα ακόμη στην Αλσούπολη, όπου βρίσκομαι, αρκετοί θυμούνται την προσφορά του.
Ήταν ένας καλόγερος χωρίς γένια αλλά πάντα με τα χέρια γεμάτα.
…Πατέρα Ζωσιμά σε θυμάμαι και στην Μητρόπολη με το φορτηγάκι να τρέχεις από εδώ και από κει και πάντα να βοηθάς. Ερχόσουν με τα πνευματικοπαίδια σου διακριτικά, εκκλησιαζόσουν και έφευγες. Πάντοτε διακριτικά για να μην ενοχλήσεις. Αγάπησες τη Νέα Ιωνία, τους πρόσφυγές της, τις Εκκλησίες της, που τις προμήθευες όλα τα χρόνια με κερί. Όλοι σε θυμούνται! Άλλοι το μαρτυρούν φανερά και άλλοι αναφέρουν τις ευεργεσίες σου στο πετραχήλι μου. Συνέχεια ευεργετούσες, ανάπαυες ψυχές, έσωζες οικογένειες, παρηγορούσες… Σαν εξομολόγος τώρα στην Αλσούπολη δεν είναι λίγοι αυτοί που μου είπαν, αν δεν ήταν ο π. Ζωσιμάς θα έχανα το σπίτι μου, αν δεν ήταν ο π. Ζωσιμάς θα είχα πεθάνει, αν δεν ήταν ο π. Ζωσιμάς θα ήμουν φυλακή, αν δεν ήταν ο π. Ζωσιμάς…

Σ΄ εσένα αφιερώνω τις σκέψεις μου, που τις αποτυπώνω σε αυτές τις λιγοστές αράδες. Σ΄ εσένα λοιπόν που τόσα προσέφερες στον συνάνθρωπο και πάσχισες για την αρετή.

Υπήρξα τυχερός που έστω κι αν λίγο σε έζησα διδάχθηκα από την σιωπή σου τόσα χρόνια που σε παρακολουθούσα…

Προσεύχομαι στον Θεό να αναπαυθεί η ψυχή σου!

Την ευχή σου να ’χουμε.

π. Γαβριήλ